ในละครบางเรื่อง จะมีการนำเด็กผู้บริสุทธิ์ไปเป็นตัวประกันขู่ทำร้าย เพื่อแลกกับการทำงานบางอย่างให้กับผู้นั้น โดยที่งานที่ผู้นั้นต้องทำคือการทำร้ายคนอื่น ท่านผู้นั้นไม่อยากบาป. เลยพยายามวางจิตให้เป็นกลาง เช่น เมื่อเขาสั่งให้วางยาคนนั้น คนนั้นก็นำน้ำมา 2 แก้ว วางยาพิษไปแก้วนึง แล้วคิดว่าถ้าวิบากคนกินดี เขาจะเลือกได้แก้วที่ไม่มียาพิษ กรรมอะไรที่ผู้นั้นทำแล้ว ก็พูดด้วยจิตที่ตักเตือนในตอนใกล้ตาย ถ้าใจผู้นั้นหม่นหมองและทุกข์เศร้าใจก็เป็นกรรมของเขาเอง การกระทำทุกอย่างเพื่อแลกกับชีวิตเด็ก โดยที่ผู้นก็ไม่ได้อยากทำและไม่ได้อยากบาป แต่เป็นการกระทำด้วยความพยายามให้จิตเป็นกลาง อาจารย์มีความคิดเห็นอย่างไรคะ ส่วนตัวหนูคิดว่าละครเรื่องนี้ อาจตรงกับชีวิตจริงของบางคน และมันทำให้หนูสงสัยตามว่าเขาจะบาปไหมคะ เพราะมีการพยายามวางจิตให้ไม่เบียดเบียนใครน่ะค่ะ

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
ความคิดของแต่ละคนก็หลากหลาย วิจิตรมาก ตามการสะสม แล้วอะไรที่จะเป็นประโยชน์ที่สุด ที่ควรศึกษาที่สุด? ย่อมไม่พ้นไปจากพระธรรมที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดง ที่เกื้อกูลให้เกิดความเข้าใจถูกเห็นถูกตั้งแต่ต้น ที่จะมีการละเว้นจากบาป แล้วสะสมความดีประการต่างๆ ก็เพราะมีปัญญา ความเข้าใจถูกเห็นถูก นั่นเอง เพราะถ้าไปตามความคิดของบุคคลอื่น ย่อมไม่มีวันจบสิ้น และที่สำคัญ พระธรรม ที่ได้ยินได้ฟัง เพื่อความเข้าใจสิ่งที่ไม่เคยได้เข้าใจมาก่อน ซึ่งก็คือ ขณะนี้แต่ละขณะ นั่นเอง เป็นธรรม เป็นสิ่งที่มีจริงๆ ที่ควรจะได้ศึกษาให้เข้าใจว่าธรรม เป็นธรรม ไม่ใช่เรา ครับ 
...ยินดีในความดีของทุกๆท่านครับ...

ขออนุโมทนาครับ 

กราบขอบพระคุณและขออนุโมทนาในกุศลค่ะ

แม้ขณะนั้นเป็นอกุศลจิตก็ห้ามไม่ได้ตามการสะสม  แต่ให้รู้ว่าเป็นธรรมะที่มีจริงเกิดแล้วดับแล้ว  ไม่มีเราค่ะ