ได้ฟัง ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ บรรยายในรายการ “แนวทางเจริญวิปัสสนา”
เนื้อหาตอนหนึ่ง แสดงถึงการที่คนเราเกิดมาแล้วมีอะไรติดมาบ้าง และเมื่อละจากโลกนี้ไปจะเอาอะไรไปได้บ้างหรือไม่ ซึ่งเป็นธรรมบรรยายที่เตือนใจได้เป็นอย่างดี ควรค่าแก่การพิจารณาไตร่ตรองตามเป็นอย่างยิ่ง จึงขอยกมา เพื่อศึกษาร่วมกันดังนี้ ครับ
“เราเกิดมา เรามาตัวเปล่าๆ เรามีอะไรติดตัวกันมาบ้าง ตอนเกิดเราไม่มีอะไรติดตัวมาเลย แต่ที่ติดมาแล้วคือ อุปนิสัยที่สะสมมา แม้แต่เด็กตัวเล็กๆ พอเกิดมา ตอนนั้นจะเหมือนๆ กันทั้งนั้น พอค่อยๆ โตขึ้น จึงค่อยๆ เปลี่ยนไป ไม่มีอะไรเหมือนกันเลย ตามการสะสมของแต่ละคน ถึงแม้ว่าจะมีพี่น้อง ๒ คน ๓ คน หรือกี่คนก็ตาม แต่ละคนก็มีอุปนิสัย มีนิสัยต่างๆ กันไม่เหมือนกันเลย สิ่งที่ติดตามไปจากการที่เรามีสมบัติ มีบ้าน มีทุกอย่าง มีน้อง มีพี่ เราไม่สามารถเอาทุกอย่างเหล่านี้ไปได้ แต่การสะสมของเราในเรื่องความรู้สึก การคิดนึกเหล่านี้จะติดตัวไป อย่างบางคน เป็นคนที่โกรธง่าย และไม่ยอมให้อภัยคนอื่นเลย ถึงแม้ว่าจะรู้ว่ามันไม่ดี แต่ทำไม่ได้ ถ้าไม่เรียนรู้ ไม่ฝึกฝน หรือไม่สะสม
แต่ถ้าหากวันนี้ เราเปลี่ยนความคิด และถ้าเรารู้ว่าเราไม่โกรธใครเลยก็จะสบายกว่าเยอะ ไม่ต้องไปนั่งคิดถึงคนนั้น ด้วยความขุ่นเคืองใจ นอนไม่หลับกระสับกระส่าย คอยคิดว่า “ทำไมเขาทำกับเราอย่างนั้น” แต่ถ้าหากเรารู้อย่างถูกต้องว่าใครกำลังไม่ดี ในขณะที่คิดอย่างนั้น โดยลืมไปว่า ขณะกำลังที่คิดอยู่อย่างนั้น เป็นทุกข์ของเราเอง เพราะว่าเราไม่ค่อยได้เห็นตนเอง คอยมองแต่คนอื่นว่าคนนั้นไม่ดีตรงนี้ หรือคนโน้นไม่ดีอย่างนั้นอย่างนี้ แต่ตัวเราเอง เราลืม พระธรรมที่ทรงแสดงก็เป็นสัจจธรรม เป็นความจริง ที่ทำให้เรารู้จักตัวเราเอง เราจะรู้จักคนอื่นไหม ได้เหมือนกัน เพราะเรากับเขา ความโกรธเกิดขึ้น ก็เหมือนกันทั้งนั้น ความโกรธ หรือแม้กระทั่งความติดข้องก็เหมือนกันทั้งนั้น ความเป็นผู้มีจิตใจที่ดีงามก็เหมือนกันหมด ไม่ว่าจะเป็นใครทั้งสิ้น เพราะทั้งหมดเป็นธรรม พระธรรมเป็นกระจกอีกชนิดหนึ่ง ซึ่งถ้าเรามีความเข้าใจที่ถูกต้อง เราจะส่องใจของเราเอง เราจะเห็นใจของเราเองได้"
ถึงแม้ว่าจะรู้ว่ามันไม่ดีแต่ทำไม่ได้ ถ้าไม่เรียนรู้ไม่ฝึกฝน หรือไม่สะสม
ขออนุโมทนาค่ะ
อีกนัยหนึ่ง ตายไปไม่มีอะไรติดไปได้ นอกจากสิ่งที่สะสม และบุญและบาป จึงควรให้ทาน เจริญุกศลทุกประการ และอบรมปัญญา
ขออนุโมทนาครับ
บุคคลอาศัยการพิจารณา การยอมรับ ความเกิด ความแก่ ความเจ็บ ความตาย ว่าเป็นของธรรมดา ซึ่งไม่อาจจะหลีกหนีได้ จึงควรสะสมเสบียงคือกุศลเอาไว้ด้วยการให้ทาน ด้วยการรักษาศีล ด้วยการอบรมเจริญสติปัฏฐาน ค่ะ
อนุโมทนาค่ะ
กุศลเท่านั้นที่จะตามพะเน้าพะนอสัตว์ทั้งหลายในปรโลก
อนุโมทนาครับ
กุศลเป็นญาติสนิทที่คอยช่วยเหลือเกื้อกูล
ขออนุโมทนาค่ะ
พระธรรมเป็นกระจกอีกชนิดหนึ่ง ซึ่งถ้าเรามีความเข้าใจที่ถูกต้อง เราจะส่องใจของเราเอง เราจะเห็นใจของเราเองได้...
อนุโมทนาค่ะ
สาธุ
ทรัพย์สมบัติอันมีค่า ที่จะติดตัวไปยังภพหน้า คือ ปัญญาและคุณธรรม
ขออนุโมทนาในกุศลจิตทุกท่านค่ะ
คนก็มีนัยทั้งเป็นคำนาม และเป็นคำกิริยา แต่ทุกนัยนั้น น่าจะเป็นบาทฐานแห่งทุกข์ ท้ายที่สุดของคนก็คือ สี่คนหาม (ธาตุ ๔) สามคนแห่ (โลภ โกรธ หลง) สองคนพาไป (บุญ บาป)
ขออนุโมทนาครับ
กราบอนุโมทนาค่ะ
ขออนุโมทนาครับ