รู้สึกว่าใจเดือดร้อนที่ต้องแบกร่างกาย

ต้องกิน ต้องหาสิ่งใด เพื่อเติมให้ร่างกาย

แม้แต่การหายใจเข้าออก ก็ยังเดือดร้อนครับ

ขอหนทางที่นำไปสู่ความสงบเย็นนิรันดร์ครับ

อริยมรรคมีองค์ ๘ เป็นหนทางเพื่อการดับทุกข์ ไม่มีทางอื่นครับ

การเจริญสติปัฏฐานเป็นหนทางเดียวที่จะนำไปสู่การดับทุกข์ ดับกิเลสหมด ต้องมี

ความข้าใจในสภาพธรรมที่มีจริงๆ เช่น เห็นมีจริง ได้ยินมีจริงๆ ฯลฯ เป็นธรรมะ

ต้องฟังมาก พิจารณามาก จนกว่าจะเป็นความมั่นคงของปัญญาที่รู้ว่าทุกสิ่งทุกอย่าง

เป็นธรรมะ เป็นอนัตตา ไม่ใช่วัตถุสิ่งของ ไม่มีเราเขา มีแต่นามธรรมและรูปธรรมค่ะ

ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย

เดือดร้อนเพราะกิเลส ไม่มีกิเลสก็ไม่เดือดร้อนครับ ซึ่งจะไม่มีกิเลสก็ต้องเริ่มจากการฟังพระธรรมให้เข้าใจอันเป็นไปเพื่อดับกิเลสในอนาคตครับ ทุกอย่างต้องใช้เวลา การ

อบรมปัญญาก็เช่นกันครับ เรียนคุณ tharo ลองฟังไฟล์ธรรมในเวปจะทำให้เข้าใจขึ้น

นะครับ รวมทั้งร่วมสนทนากันหากมีข้อสงสัย เราสะสมกิเลสที่ร้อนด้ยโลภะ โทสะ

โมหะ มามาก คงต้องค่อยๆ ขัดเกลาไปนะครับ ลองคลิกที่เมนูฟังธรรมนะครับ มีไฟล์ให้

เลือกฟังเยอะเลยครับ ขออนุโมทนาครับ อุทิศกุศลให้สรรพสัตว์

ผมฟังธรรมมา 5-6 ปี ความเข้าใจก็มีเพิ่มขึ้นโดยไม่รู้ตัวแต่ไม่มาก แต่การขัด เกลากิเลสเหมือนเริ่มต้นใหม่เกือบทุกครั้ง เดี๋ยวนี้ยิ่งฟังบ่อยกว่าเดิมอีกครับ

แม้คำว่าสติปัฏฐาน พอได้ยินแล้วเหมือนเป็นของใหม่แทบทุกครั้ง ไม่เบื่อเลยครับ เพราะความละเอียด ลึกซึ้ง เข้าถึงยาก ธรรมมะคำอื่นๆ ก็เช่นเดียวกันครับ

ขอฟังธรรมไปจนกว่าจะนิพพานครับ

พระธรรมทุกคำเป็นขุมทรัพย์และคำชี้แนะจากท่านต่างๆ เป็นน้ำอมฤต

ดับความทกข์ร้อนจากกิเลสสู่ความสงบเย็นนิรันดร์คือนิพพานครับ

อนุโมทนาความเห็นที่ 5 ด้วยนะครับ

ไม่ใช่อัตตภาพนี้หรือ ที่นำเรามาสู่สถานที่แห่งนี้

ไม่ใช่ลมหายใจนี้หรือ ที่ยังให้เรามีชีวิตเพื่อศึกษาธรรม

แม้ลมหายใจ ก็ยังเป็นทึ่ตั้งของสติได้

น่าจะเป็นที่ยินดีว่า เรามาถึงที่นี่ นับว่า ไม่เสียชาติเกิดแล้ว

ขออนุโมทนาค่ะ

ขอบคุณ และขออนุโมทนาครับ

ขออนุโมทนา ในความพากเพียรด้วยครับ

แม้แต่ผู้ที่ได้เจริญสติปัฏฐานแล้ว ก็เหมือนว่ายังไปได้ไม่ถึงไหนเหมือนกันครับ ...ทุกอย่าง บังคับบัญชาไม่ได้จริงๆ ไม่ใช่ว่าตั้งใจจะละกิเลสทั้งหมดให้วันนี้เดี๋ยวนี้ แล้วจะเป็นอย่างนั้นได้ ยิ่งขุดคุ้ยก็ยิ่งเห็นกิเลสที่นอนเนื่องอยู่ ที่ขุดออกได้ยากแสนยาก ...นิวรณ์ 5 เนี่ยจะขุดออกได้ยังไง ผมยังมองไม่เห็นทางเลย

ไม่มีใครทำได้จริงๆ อย่างที่ตั้งใจไว้หรอกครับ ...แต่ถ้าไม่ทำวันนี้ให้ดีกว่าเมื่อวาน ก็จะไม่มีวันเจริญก้าวหน้าได้ ขอเพียงว่าอย่าได้ตกต่ำลงก็พอแล้วครับ อย่าไปหวังอะไรมาก เพราะชาติที่แล้วเราสะสมบุญกุศลอะไรมามากแค่ไหนก็ไม่มีไม่รู้ได้ วัดปริมาณกันไม่ได้เลย ...ผมปฏิบัติการ ขัดเกลากิเกลา มา 20 กว่าปีแล้ว ซึ่งก็ได้ประมาณหนึ่ง จะว่าไป ก็เหมือนกับ "จับด้ามมีดจนสึก" ไปหลายเล่้มแล้วล่ะครับ

ขอเชิญชวนให้พากเพียรต่อไปครับ ห้ามหยุด ห้ามท้อ ห้ามถอยนะครับ สู้ต่อไป ^ ^

ขอบคุณ และขออนุโมทนาครับ

ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาค่ะ