เวลาเห็นพระสงฆ์ บางครั้งรู้สึกไม่ค่อยศรัทธา (อาจเป็นเพราะจากข่าว หรือประสบการณ์ที่พบ) จึงไม่ค่อยไหว้หรือแสดงอาการนอบน้อม บางครั้งก็ไหว้หรือแสดงอาการนอบน้อมอย่างไม่สนิทใจไม่ศรัทธาเต็มที่ ควรวางใจไว้อย่างไรครับ

การเคารพพระสงฆ์ เราเคารพท่าน ในฐานะที่ท่านเป็นเพศ บรรพชิตผู้ทรงผืนผ้ากาสาวพัสตร์อันเป็นธงชัยของพระอรหันต์ การไหว้ของเราเป็นการนอบน้อมต่อพระอรหันต์โดยไม่คำนึงถึงสิ่งอื่น พระสงฆ์สาวกของพระผู้มีพระภาคเจ้า เป็นผู้ปฏิบัติดีแล้ว เป็นผู้ปฏิบัติตรง เป็นผู้ปฏิบัติสมควร เป็นผู้ควรทำอัญชลีกรรม เป็นเนื้อนาบุญของชาวโลกไม่มีนาบุญอื่นยิ่งกว่า

เราไหว้ในคุณธรรมของเพศบรรพชิตที่ท่านครองผ้ากาสาวพัสตร์ ไม่ได้ไหว้บุคคล

เรานอบน้อมและมีจิตเคารพ มุ่งตรงต่อพระอริยสงฆ์ ในขณะนั้นจิตเราก็เป็นกุศล

ต้องแยกกันครับ การกระทำของคนคนเดียวไม่ใช่การกระทำของคนทั้งองค์กรอีกอย่างหนึ่ง ถ้าเห็นคนทำไม่ดี ควรคิดสงสารเขาไม่ควรทำร้ายใจของตัวเอง

ถ้าเห็นพระสงฆ์แล้ว นึกถึงพระอริยสงฆ์ ผู้ที่สืบทอดพระศาสนามาจนถึงพวกเราในยุคปัจจุบันทำให้ได้ศึกษาและประพฤติตามพระธรรม จนได้เห็นผลของการปฏิบัติธรรมสมควรแก่ธรรม ก็จะทำให้เกิดกุศลจิตได้มากขึ้น ซึ่งจะเป็นประโยชน์มากกว่าขณะจิตที่เป็นอกุศลนะคะ ควรโยนิโสมนสิการให้เกิดกุศลจิตมากกว่าอกุศลจิตจะดีกว่า ส่วนใครจะเป็นอย่างไรนั้น ก็เป็นเรื่องของผู้นั้นเอง กรรมก็จะทำหน้าที่ของเขาเอง เราไม่ต้องไปจัดการหรอกค่ะ

แม้แต่สุนัขข้างถนนเรายังไม่ให้อาหารบูดเลย ไม่ต้องกล่าวถึงภิกษุสงฆ์ เราปฏิบัติต่อตนเองอย่างไร ก็ควรปฏิบัติต่อคนอื่นเช่นนั้นเหมือนกัน โดยเฉพาะผู้ที่มีคุณควรสงเคราะด้วยสิ่งที่ประณีตตามแต่จะหาได้