เหตุที่จะถึงความไม่หวั่นไหว

เหตุให้ถึงความไม่หวั่นไหว คือ ฟังธรรมเข้าใจขึ้น รู้ความต่างของปัญญาขั้นฟัง และปัญญาที่รู้ลักษณะของสภาพธรรม เพื่อสติสัมปชัญญะจะเกิด รู้เฉพาะลักษณะหนึ่ง ที่ปรากฏขณะนี้ ขัดเกลาความไม่รู้ จนกว่าความไม่รู้จะดับหมด จึงถึงความไม่หวั่นไหว (ทั้งฝ่ายกุศลและอกุศล)

ความต่างของสติสัมปชัญญะขั้นฟัง และ สติปัฏฐาน

สติสัมปชัญญะขั้นฟัง คือ เข้าใจเรื่องราวของธรรม เช่น รู้ว่าสิ่งที่ปรากฏทางตาต่างจากเสียง โดยความเป็นเรื่องราว ตัวตน แต่สติสัมปชัญญะที่ถึงความเป็นสติปัฏฐานได้ ต้องรู้ลักษณะของธรรม ขณะมีธรรมเป็นอารมณ์ (ทางปัญจทวาร) หรือ ขณะที่มีนิมิตของธรรม เช่น รูปที่เกิดดับไปแล้วทางปัญจทวารเป็นอารมณ์ (ทางมโนทวาร)

อ่านข้อความเตือนสติ ทั้งหมดจากเทวตา สูตร..ข้อความเตือนสติเรื่องเทวตาสูตร

ขออนุโมทนาค่ะ