* ถ้าเพียงได้ยินคำว่าบาป ทุกคนก็คงรังเกียจ แต่ถ้าไม่รู้จักสภาพของบาปตามความเป็นจริง ก็พอใจในบาป โดยไม่รู้เลยว่าเป็นบาป

* บาปคือ สภาพที่ไม่ดี เป็นอกุศล เป็นสิ่งที่ผู้รู้รังเกียจ

* บาป ที่เป็นมูลรากสำคัญ คือ โลภะ โทสะ โมหะ โดยเฉพาะโมหะ คือความไม่รู้ความจริง ซึ่งเป็นมูลรากของบาปอกุศลทุกอย่าง

* บาปหรืออกุศลมีหลายระดับ

- บาปอย่างหยาบที่ถึงขั้นเบียดเบียนผู้อื่นให้เดือดร้อนทางกาย วาจา

- บาปที่ไม่ถึงขั้นทำให้ผู้อื่นเดือดร้อน แต่เป็นสภาพที่ไม่ดีที่เกิดกับจิตใจ และทำให้จิตเศร้าหมองเป็นอกุศลต่างๆ

- บาปที่เป็นพืชเชื้ออยู่ในจิต ซึ่งทำให้เกิดบาปอกุศลต่างๆ ขึ้น

* ผู้ที่อบรมปัญญารู้สภาพธรรมตามความเป็นจริง จึงจะรังเกียจบาป เพราะเห็นโทษภัยของบาปแม้เพียงเล็กน้อย

* ความไม่รู้ความจริงของสิ่งที่กำลังปรากฏทางตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ในขณะนี้ เป็นบาปอกุศลที่ละเอียด ยากที่จะเห็นได้

* ดังนั้น การไม่กระทำบาปทั้งปวง ซึ่งเป็นโอวาทของพระพุทธเจ้าทั้งหลาย จึงมีความละเอียดอย่างยิ่ง เพราะไม่ได้หมายความเพียงบาปอย่างหยาบเท่านั้น แต่หมายถึงบาปอกุศลทุกระดับ

โดย อ.อรรณพ หอมจันทร์

อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... คติธรรม

ขออนุโมทนาครับ

ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาค่ะ