หนูรู้สึกว่า ชาตินี้หนูเกิดมาโง่เขลาทั้งทางโลกและทางธรรมเลยค่ะ บางทีก็หลงลืมง่ายด้วยค่ะ ยิ่งการที่จะทำความดีแต่ละครั้งสำหรับหนู ดั่งเข็นครกขึ้นภูเขาเลยค่ะ ต้องอาศัยความอดทน บางทีหนูขี้เกียจช่วยเหลือสัตว์ ก็ต้องฝืนความรู้สึกและทำ ไม่ค่อยชอบที่ตัวเองเป็นแบบนี้เลยค่ะ  ยิ่งการเรียนพระธรรม อันไหนเป็นรูปนาม สมัยก่อนหนูก็เอาสมุดมานั่งจด ทวารมี6ทาง ตาหูจมูกลิ้นกายใจ ตอนนั้นหนูก็อาศัยท่อง ทั้งๆที่มีอยู่ที่ตัวแท้ๆ หนูเป็นคนที่พิจารณาในเหตุผลไม่ค่อยเข้าใจเลยค่ะ หนูพูดจาบางทีก็ใช้ภาษาพูดไม่ค่อยเป็นค่ะ  การพิมพ์แต่ละครั้ง ต้องพยายามเรียบเรียงคล้ายกับการเรียงความสมัยตอนเรียนหนังสือ ทุกวันนี้ หนูอาศัยไตร่ตรองเช่น เมื่อมีเสียงก็มีได้ยิน แล้วก็คิดไตร่ตรองตามว่ามันคือความจริง และหนูก็คิดด้วยความหวังว่า การสังเกตพิจารณาแบบนี้ วันนึงคงจะมีความเข้าใจขึ้นบ้าง และสิ่งที่ดับไปแล้วหายไปไหน หนูก็พยายามไตร่ตรองแบบนี้ค่ะ 

หนูอยากทราบว่ากรรมอะไรที่ทำให้ชาตินี้เกิดมาโง่เขลา และกรรมอะไรที่จะทำให้เกิดมาเป็นคนฉลาดคะ 

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
ธรรม ทั้งหลายเกิดขึ้นเป็นไปตามเหตุตามปัจจัย ตราบใดที่ยังไม่สามารถดับอวิชชา หรือ โมหะ ซึ่งเป็นความหลงความไม่รู้ความจริงได้ แต่ละคน ก็มากไปด้วยความไม่รู้ด้วยกันทั้งนั้น เพราะสะสมการฟังการศึกษามาน้อย จึงทำให้ความเข้าใจถูกเห็นถูกไม่เจริญ ดังนั้น เมื่อรู้ว่าเหตุที่จะทำให้ปัญญาเจริญขึ้น คือ อะไร ก็จะไม่ขาดการอบรมเจริญเหตุ นั้น คือ การฟังพระธรรม ศึกษาพระธรรมบ่อยๆ เนืองๆ ไม่ประมาทในการฟังพระธรรมศึกษาพระธรรมเป็นปกติในชีวิตประจำวัน
เกิดมาแล้วนับชาติไม่ถ้วย ทำกรรมมาแล้วมากมายทั้งกุศลกรรมและอกุศลกรรม แต่ขณะนี้ ก็ได้เกิดมาเป็นมนุษย์แล้ว ซึ่งเป็นผลของกุศลกรรม และยังมีโอกาสได้ฟังพระธรรมศึกษาพระธรรมด้วย นั่น เป็นขณะที่ประเสริฐที่สุดแล้ว ก็ขอให้ได้ฟังพระธรรมศึกษาพระธรรมอบรมเจริญปัญญาต่อไป ด้วยความเพียร อดทน จริงใจ ค่อยๆ สะสมความเข้าใจถูกเห็นถูกไปทีละเล็กทีละน้อย "เป็นคนดีและฟังพระธรรมศึกษาพระธรรมให้เข้าใจ" ครับ
....ยินดีในความดีของทุกๆ ท่านครับ...

ขออนุโมทนาครับ 

ขออนุโมทนาในกุศลค่ะ

ขออนุโมทนาครับ 

กราบขอบพระคุณค่ะอาจารย์ และกราบขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกท่านด้วยค่ะ

ขออนุโมทนาค่ะ