ทำไมชาวพุทธเวลาจะทำบุญซักที จะต้องถามว่าได้อานิสงส์หรือเปล่า

ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย

เป็นธรรมดาของปุถุชนผู้สะสมกิเลสมามากมาย ยังมีโลภะ มีความต้องการไม่ว่าใน

สิ่งใด สิ่งหนึ่ง แม้ไม่ใช่เรื่องของการทำบุญในเรื่องอื่นๆ เราก็มีความหวัง มีความต้องการ

เช่นกัน บางครั้งจะทานอาหารที่ผู้อื่นให้มา ก็ถามว่าอาหารนี้อร่อยไหม สะอาดหรือเปล่า

ก็มีความต้องการ มีความติดข้องอีกเช่นกัน เพราะฉะนั้นหากเราพิจารณาตามความเป็น

จริงคือไม่พิจารณาว่าเป็นคนนั้น คนนี้ เป็นชาวพุทธหรือบุคคคลใด แต่พิจารณาที่

สภาพธรรมนั่นก็คือมีแต่ จิต และเจตสิกเท่านั้นไม่มีสัตว์ บุคคล จิต เจตสิกใดที่สะสม

กิเลสมามากก็มีปัจจัยให้ติดข้องมากเป็นธรรมดา ประโยชน์ของการศึกษาธรรมจึงต้อง

เป็นผู้ตรง อกุศลเป็นอกุศล กุศลเป็นกุศล เพื่อเข้าใจความจริงในสิ่งที่เกิดขึ้น ปัญญา

ขั้นแรกคือรู้ความจริงว่าเป็นธรรมไม่ใช่เรา ไม่ใช่ละโลภะ ความต้องการครับ เข้าใจ

ความจริงว่าอกุศลก็เป็นธรรม เกิดแล้วเป็นธรรมและเป็นธรรมดาของปุถุชนครับ เชิญคลิกอ่านที่นี่....ทาน ๘ ประการ [ปฐมทานสูตร] อุทิศกุศลให้สรรพสัตว์

ความ "อยากได้" อานิสงส์ เลยทำให้อานิสงส์ที่ควรจะได้ต้องลดน้อยลง

เพราะเป็นการเจริญกุศลที่มี "อกุศล" เป็นบริวาร ทำให้กรรมนั้นๆ ขาดความบริสุทธิ์

......ไม่ใช่การเจริญกุศลอย่างสัตบุรุษค่ะ

ดังนั้นการอบรมเจริญปัญญาจึงมีความสำคัญมาก

เพราะช่วยให้ชาวพุทธมีความรู้ความเข้าใจในการทำบุญได้อย่างถูกต้องยิ่งขึ้น

ขออนุโมทนาค่ะ

ผู้ที่รู้ว่าขณะใดจิตเป็นกุศล ขณะใดจิตเป็นอกุศล ย่อมมีปัจจัยให้เกิด

กุศลได้มากกว่าผู้ที่ไม่รู้ค่ะ

ทำไมชาวพุทธเวลาจะทำบุญซักที จะต้องถามว่าได้อานิสงส์หรือเปล่า

..........เพราะไม่รู้ว่าบุญ/กุศลเป็นธรรมเกิดตามเหตุปัจจัยแล้วดับ เป็นอนัตตา ไม่ใช่เราเพราะไม่รู้ว่าผลของบุญ/กุศลเป็นธรรมเกิดตามเหตุปัจจัยแล้วดับ เป็นอนัตตา ไม่ใช่เรา

....เพราะปรารถนาให้ตัวตนได้รับผลของกุศล ถ้ารู้ว่าตนจะไม่ได้ผล ก็มักจะไม่อยากทำ

ส่วนผู้ที่มีปัญญาเห็นถูกว่ากุศลและผลของกุศลเป็นธรรมจริงๆ ก็จะคลายการยึดถือกุศลและการหวังผลของกุศลลง สู่การดับการยึดถือทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นธรรมใดๆ ก็ตาม

ผู้ที่ไม่หวังผลใดๆ เลยในขณะที่กำลังทำการเจริญกุศล ย่อมได้ผลของกุศลนั้นอย่างเต็มกำลัง

แต่ก็เป็นไปได้ยากจริงๆ เพราะถึงแม้จะพยายามไม่หวัง แต่สุดท้ายหลายๆ คนก็มักจะหวังอยู่ดี เช่น สร้างกุศลไปนานๆ หลายปีแล้ว ก็หวังให้กุศลที่ทำไปแล้วเหล่านั้น ช่วยมาส่งผลให้เกิดปัญญาเพื่อไปให้ถึงนิพพาน เป็นต้น

ขออนุโมทนา ทุกดวงจิตที่ใฝ่ีธรรม

^

^

อวิชชาเป็นปัจจัยให้เกิดสังขาร

ขอบคุณ และขออนุโมทนาค่ะ