หทเย นิเธตพฺพยุตฺตกํ
(ข้อความที่ควรเก็บไว้ในหทัย)
[๔๕๕]

เลือดเนื้อทุกชาติมีไว้ทำอะไร?

พระผู้มีพระภาคตรัสถึงการที่พระองค์ทรงสละเลือดเนื้อทั้งหมดที่จะได้ตรัสรู้ เมื่อพระองค์ประทับนั่งที่โพธิบัลลังก์ แล้วเราล่ะเลือดเนื้อทุกชาติมีไว้ทำอะไร? ชาติหนึ่งตั้งแต่เกิด แล้วก็จะตายเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ทำประโยชน์อะไรบ้าง เข้าใจธรรมแค่ไหน หรือเพลิดเพลินไปแล้วก็สะสมแต่เรื่องของกิเลสทั้งนั้น ทั้งวันๆ ทุกวันๆ แล้วก็จากโลกนี้ไป เกิดมาสะสมกิเลสเก็บสิ่งที่สกปรก เน่าต่อไป สกปรกต่อไป หรือว่าเป็นโอกาสที่หาได้ยากที่สุดที่มีโอกาสที่จะได้ฟังพระธรรมได้มีความเข้าใจที่สามารถที่จะเกื้อกูลคนอื่นด้วย?

ต้องไม่ลืมว่าการคิดถึงคนอื่น การเกื้อกูลคนอื่น การทำทุกอย่างเพื่อคนอื่น นั่นคือการสละความเป็นเราทีละเล็กทีละน้อยๆ หารู้ไม่ว่าทำไมถึงต้องมีบารมี (คุณความดีที่ทำให้ถึงฝั่งของการดับกิเลส) เพราะเหตุว่าถ้ากุศลไม่เกิดอกุศลก็เกิด เพราะฉะนั้นกุศลแต่ละครั้ง เล็กน้อยสักเท่าไหร่ จะอุปมาเหมือนกับน้ำหยดหนึ่งในมหาสมุทรก็ยังดีกว่าไม่มีสักหยดใช่ไหม?

เพราะฉะนั้นในสังสารวัฏฏ์ ก็จะต้องมีการเกิดเป็นไปไม่สิ้นสุดตราบใดที่ยังมีปัจจัยที่จะให้เกิด แต่ปัจจัยที่จะให้เกิดดีหรืออย่างไร เกิดแล้วมีปัจจัยที่จะทำดีต่อไปหรืออย่างไร นี่เป็นสิ่งที่ควรจะต้องคิดถึง

กราบเท้าบูชาคุณ ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง

อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... เก็บไว้ในหทัย

ขออนุโมทนาครับ 

ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาค่ะ