"สติ" ในภาษาไทย เรามักจะใช้พูดกับผู้อื่นในภาวะที่คิดว่า เรารู้ตัว เป็นปรกติอยู่ ไม่ประมาท แต่ในความหมายข้างต้นเป็นการรู้ว่า ยังมีตัวตนทั้งแท่ง ที่อยู่ในอิริยาบถนั้น แล้วได้กระทำกิจกรรมต่างๆ ครับ ซึ่งต่างจากตัวจริงของสติลิบลับ เพราะสติต้องเกิดร่วมกับจิตฝ่ายดีงาม หรือ โสภณจิตเท่านั้น สติจะไม่เกิดกับอกุศลจิตเลย เพราะฉะนั้น การได้ศึกษาพระธรรม ก็ได้ช่วยให้เราเป็นผู้ที่ละเอียดขึ้น เกิดการคิดไตร่ตรองด้วยความรอบคอบ ก่อนจะพูดถึงคำที่เราไม่รู้ความหมาย มีการอ้างอิงหลักฐาน มีเหตุ-ผล ไม่บิดเบือนความจริง และไม่เผินเหมือนแต่ก่อน ส่วนในยามอื่นๆ เราก็พูดจาปรา-ศรัยกันด้วยภาษาทั่วไปในชีวิตประจำวันตามปรกติครับ

ขอบพระคุณและขออนุโมทนาในกุศลจิตค่ะ

ขออนุโมทนาครับ