พระเป็นหนี้ พระไปกู้เงินbankมาสร้างโบสถ์ ให้ประชาชนช่วยปลดหนี้สงฆ์ด้วย (เพราะbankมายึดได้) มีพระวินัยว่า ชาวบ้านเห็นพระแล้ววิ่งหนีบอกว่า หมาใหญ่มา (ขอเงินไปทำวัด) พระพุทธเจ้าทรงบัญญัติพระวินัย ก็มาจากเรื่องนี้

คำถามว่าชาวบ้านที่ไม่ชอบที่พระก่อหนี้แล้วไม่ช่วยหนี้ จิตเป็นอกุศลหรือ (มีนิวรณ์ข้อหนึ่งเปรียบการเป็นหนี้ แล้วพระมาทำหนี้เอง)

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
การกระทำดังกล่าวของพระภิกษุ ผิดโดยตลอด เพราะพระภิกษุจะเกี่ยวข้องหรือดำเนินการเกี่ยวกับเรื่องเงินไม่ได้โดยประการทั้งปวง ไม่ใช่กิจของพระภิกษุเลยที่จะไปหาเงินมาสร้างวัดสร้างโบสถ์ คฤหัสถ์ที่มีศรัทธาเขาช่วยกันดำเนินการได้ สำคัญอยู่ที่ว่าพระภิกษุได้เป็นพระภิกษุตามพระธรรมวินัย ศึกษาพระธรรมวินัยอบรมเจริญปัญญาขัดเกลากิเลสของตนเองหรือไม่ กิจหน้าที่ของพระภิกษุคือศึกษาพระธรรมวินัยขัดเกลากิเลสของตนเองเป็นหลัก เมื่อเข้าใจพระธรรมวินัยอย่างถูกต้องแล้ว ก็เกื้อกูลคฤหัสถ์ด้วยการแสดงพระธรรมวินัยแก่คฤหัสถ์ตามกำลังปัญญาความเข้าใจของตนเอง
ถ้าหากว่าเป็นสิ่งที่ไม่ถูกต้องพระภิกษุทำไม่ถูก คฤหัสถ์ก็ไม่ต้องไปสนับสนุนไม่ต้องไปส่งเสริม การไม่ส่งเสริมในสิ่งที่ไม่ถูกต้องนั้นไม่ใช่ความผิดของคฤหัสถ์แต่อย่างใด แต่เป็นการดีที่สุด เพราะเคารพพระสัมมาสัมพุทธเจ้าอย่างยิ่ง และเป็นการป้องกันไม่ให้พระภิกษุท่านทำผิดด้วย
โดยปกติแล้ว ไม่มีใครชอบถูกขอ ในสมัยครั้งพุทธกาล แม้พระภิกษุจะขอในสิ่งที่ไม่ใช่เงินทอง คฤหัสถ์ยังไม่ชอบเลย ตามข้อความใน [เล่มที่ 58] พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย ชาดก เล่ม ๓ ภาค ๔ หน้า ๒๒๒ (มณิกัณฐชาดก)
ขอเชิญอ่านได้ที่หัวข้อด้านล่างนี้ครับ
มณิกัณฐชาดก ว่าด้วยขอสิ่งที่ไม่ควรขอ
... ยินดีในกุศลของคุณ preechacupr และทุกๆ ท่านด้วยครับ ...

ขอขอบคุณท่านอาจารย์