..ตามที่เคยศึกษามาก็ พอสมควรได้..

บางสิ่งบางอย่างก็สามารถตอบคนทั่วไปได้ดี..

แต่บางอย่าง..มืดดังกับคนตาบอด... เป็นเพราะอะไรกัน? .. * ใครทราบช่วยตอบที..

และที่สำคัญ...ตามที่ศึกษามาว่า "จิตใจ" มีความสำคัญมาก...

แต่ไม่สามารถอธิบายให้คนอื่นเขาเข้าใจได้ว่าจิตใจสำคัญอย่างไร..?

.. * ใครรู้ช่วยอธิบายด้วยครับ ขออนุโมทนาล่วงหน้าฯ

ผู้ที่ศึกษารู้แจ้งธัมมะจนทั่วด้วยปัญญาดับอวิชชาได้แล้ว ท่านย่อมไม่มีความมืดมนดังคนตาบอด แต่ผู้ศึกษาเพียงชื่อหรือเรื่องราวของธัมมะ ชื่อว่า ยังไม่รู้แจ้งในธัมมะยังมี

อวิชชาปกปิดไว้ แม้จิตก็เป็นธัมมะประเภทหนึ่ง เป็นนามธรรมเกิดขึ้นเพราะปัจจัย ไม่เที่ยง

เป็นทุกข์ เป็นอนัตตา เมื่อจิตเกิดขึ้นย่อมมีเจตสิกเกิดร่วมด้วยเสมอ ทั้งจิต และเจตสิก

เป็นนาม เป็นสภาพรู้ มีความสำคัญกว่ารูปธรรม ซึ่งรูปเป็นสภาพไม่รู้ นามธรรม คือ จิต

และเจตสิก มีหลายประเภท บางประเภทมีคุณ บางประเภทมีโทษ บางประเภทเป็นเหตุ

บางประเภทเป็นผล บางประเภทควรเจริญ บางประเภทควรละเป็นอกุศล เป็นกุศลก็มี เป็น

วิบากก็มี เป็นกิริยาก็มี มีระดับต่ำ ปานกลาง และระดับสูงก็มี..... แล้วจิตไหนสำคัญครับ

ขอเชิญทุกท่านร่วมสนทนาครับ

เรียน อาจารย์ prachern.s

จากข้อความที่อาจารย์พิมพ์มา ขณะที่ (ผม) เห็นไม่ทราบว่าเห็นเป็นอะไร แล้ว จิตทำกิจ 17 ขณะ ดับไป และมีจิตทำกิจสืบต่อรวดเร็วมากมี นึกคิดเรื่องราวเกิด และขณะที่พิมพ์นี้ ก็ไม่ทราบว่ากุศล หรืออุกศล เกิดจากจิตอะไร ต้องละเอียดจริงครับ ถ้าไม่เข้าใจความเป็นจริงสิ่งที่กำลังปรากฏก็รู้ได้ยาก จิตจึงสำคัญทุกขณะ ไม่ว่าจะเป็นกุศล อกุศล วิบาก กริยา ครับ

อิทมฺปิ พุทฺเธ รตนํ ปณีตํ เอเตน สจฺเจน สุวตฺถิ โหตุ แม้นี้ก็เป็นรัตนะอันประณีตคือพระพุทธเจ้า ด้วยคำสัตย์นี้ ขอความสวัสดีจงมีแก่สัตว์ทั้งหลาย จิตมีความสำคัญมากอย่างไร

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย คาถาธรรมบท เล่ม๑ ภาค๒ ตอน ๑-หน้าที่53

ใจเป็นใหญ่ในกรรมทุกอย่าง

ลำดับนั้น พระศาสดาตรัสแก่พวกชนเหล่านั้นว่า "ในการทำกรรมที่เป็น กุศลและอกุศล ใจเป็นหัวหน้า ใจเป็นใหญ่,เพราะว่ากรรมที่ทำด้วยใจอัน ผ่องแล้ว ย่อมไม่ละบุคคลผู้ไปสู่เทวโลกมนุษยโลกดุจเงาฉะนั้น" ครั้น ตรัสเรื่องนี้แล้ว พระองค์ผู้เป็นธรรมราชา ได้ตรัสพระคาถานี้สืบอนุสนธิ ดุจ ประทับพระราชสาสน์ซึ่งมีดินประจำไว้แล้วด้วยพระราชลัญจกรว่า:-

" ธรรมทั้งหลาย มีใจเป็นหัวหน้า มีใจเป็น

ใหญ่ สำเร็จแล้วด้วยใจ ถ้าบุคคลมีใจผ่องใส

แล้ว พูดอยู่ก็ดี ทำอยู่ก็ดี ความสุขย่อมไป

ตามเขา เพราะเหตุนั้น เหมือนเงาไปตามตัว

ฉะนั้น. จิตเป็นใหญ่กว่าธรรมทั้งหลาย คือ ขันธ์ 5 มี รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ (จิต) เมื่อจิตเกิดขึ้น เจตสิกที่เป็น เวทนา สัญญา สังขารจึงเกิดขึ้น จิตมีความสำคัญอีกประการหนึ่ง คือ การกระทำต่างๆ ไม่ว่ากุศลหรืออกุศลก็ สำเร็จแล้วด้วยใจ (จิต) จิตดี (กุศล) ก็สำเร็จเป็นกรรมดีและให้ผลดี จิตไม่ดี (อกุศล) ก็สำเร็จเป็นกรรมไม่ดีและให้ผลเป็นทุกข์ จิตมีความสำคัญประการหนึ่ง สัตว์ทั้งหลายจะบริสุทธ์ไม่ได้อยู่ที่รูปภายนอก แต่อยู่ที่จิต เมื่อจิตดี สัตว์ทั้งหลายก็ชื่อว่าบริสุทธ์ เมื่อจิตไม่ดี สัตว์ทั้งหลายก็ ชื่อว่าไม่บริสุทธิ์ รูปไม่เป็นประมาณเลย สำคัญที่จิต พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย ขันธวารวรรค เล่ม ๓ - หน้าที่ 345

พระผู้มีพระภาคเจ้าผู้ทรงแสวงหา

พระคุณอันยิ่งใหญ่ได้ตรัสไว้ว่า เมื่อจิตเศร้าหมอง

สัตว์ทั้งหลายจึงชื่อว่าเศร้าหมอง เมื่อจิตบริสุทธิ์

สัตว์ทั้งหลายจึงชื่อว่าบริสุทธิ์ด้วย. จิตมีความสำคัญอีกประการหนึ่ง คือการจะไปเกิดในภพภูมิที่ดีก็ขึ้นอยู่กับจิต ถ้าจิตเศร้าหมอง (อกุศล) ก่อนตาย ก็เกิดในภพภูมิที่ไม่ดี ถ้าจิตผ่องแผ้ว (กุศล) ก่อนตาย ก็เกิดในภพภูมิที่ดี จิตจึงมีความสำคัญอย่างนี้ สาธุ

ขออนุโมทนาครับ

ขออนุโมทนาค่ะ

สาธุ

สาธุ

สาธุ

ขออนุโมทนาครับ

ขออนุโมทนาค่ะ