ดิฉันไม่เคยคาดหวังในการมาฟังธรรมที่มูลนิธิฯ

ขอเพียงให้ได้มาฟังธรรมและได้พบกัลยาณมิตร ดิฉันก็รู้สึกเป็นสุขใจอย่างยิ่ง

ตั้งแต่ได้ฟังธรรมจากท่านอาจารย์สุจินต์อย่างต่อเนื่อง

ดิฉันเริ่มรู้สึกได้ว่าดิฉันละอะไรๆ ได้หลายอย่างมากๆ

ระลึกถึงพระคุณของคุณพ่อคุณแม่มากขึ้น

ละการพึ่งพาผู้อื่น

ละพระเครื่องและเครื่องลางของขลัง

ละการแสวงหาอาหารมื้อเย็นตามร้านอาหาร

ให้อภัยกับผู้อื่นมากขึ้น

นินทาผู้อื่นน้อยลง

เข้าใจอะไรๆ อย่างพิจารณาถึงความถูกต้อง

เชื่อในเรื่องของกรรมยิ่งๆ ขึ้น

ฯลฯ

ขอกราบอนุโมทนา

ในความเมตตาไม่มีประมาณของท่านอาจารย์สุจินต์ที่เคารพอย่างสูง

ขออนุโมทนาครับ

ขออนุโมทนาครับ

ขออนุโมทนาค่ะ

ขออนุโมทนาค่ะ

" ...ขอเพียงให้ได้มาฟังธรรมและได้พบกัลยาณมิตร... "

^

^

เป็นความหวังมั้ยเอ่ย?

โลภะเค้าไม่ทอดทิ้งเราไปง่ายๆ เลยจริงๆ

ต้องขออนุโมทนาท่าน เจ้าของกระทู้ ด้วยค่ะ........

ที่เห็นคุณเห็นประโยชน์ของพระธรรมค่ะ

จะคาดหวังหรือไม่คาดหวัง ในเรื่องใด หรือไม่ ล้วนเป็นไปตามเหตุปัจจัย บังคับบัญชาไม่ได้ครับ

ชีวิตประจำวันจึงเป็นเครื่องส่องผลของการฟังพระธรรม

จนกว่าจะเห็นความเป็นธัมมะตามความเป็นจริง

ขออนุโมทนาครับ

ขอบคุณ และขออนุโมทนา

ขออนุโมทนาครับ

เมื่อมีเหตุปัจจัย ความหวังก็เกิดขึ้นหรือจะไม่หวังก็ตามก็ไม่พ้นไปจากสภาพธรรม แต่ที่สำคัญคือต้องเริ่มจากเหตุที่ถูกคือความเห็นถูก การจะบรรลุธรรม ต้องเริ่มจากความเข้าใจถูก จะหวังหรือไม่หวังก็ตามหากเหตุถูกคือเข้าใจความจริงของสภาพธรรมที่มีในขณะนี้ว่าเป็นธรรมไม่ใช่เรา โดยเริ่มจากการฟังให้เข้าใจอย่างถูกต้องว่าธรรมคืออะไร จะหวังหรือไม่หวังก็บรรลุธรรมเพราะเหตุถูก แต่หากเข้าใจผิด เข้าใจหนทางผิด จะหวังหรือไม่หวังก็ตามก็ไม่สามารถบรรลุธรรมได้ จึงต้องกลับมาที่เหตุ คือความเข้าใจถูกเป็นสิ่งสำคัญที่สุด ดังข้อความในพระไตรปิฎกที่แสดงว่าหวังหรือไม่หวัง หากเหตุผิดก็ไม่สามารถบรรลุธรรม สาธุ

พระสุตตันตปิฎก มัชฌิมนิกาย อุปริปัณณาสก์ เล่ม ๓ ภาค ๒-หน้าที่ 103

[๔๑๑] ดูก่อนภูมิชะ เปรียบเหมือนบุรุษต้องการนมสด แสวงหานมสด จึงเที่ยวเสาะหานมสด แต่รีดเอาจากเขาแม่โคลูกอ่อน ถ้าแม้ทำความหวังแล้วรีดเอาจากเขาแม่โคลูกอ่อน เขาก็ไม่สามารถจะได้นมสด ถ้าแม้ทำความไม่หวังแล้วรีดเอาจากเขาแม่โคลูกอ่อน เขาก็ไม่สามารถจะได้นมสด ถ้าแม้ ทำทั้งความหวังและความไม่หวังแล้วรีดเอาจากเขาแม่โคลูกอ่อน เขาก็ไม่สามารถจะได้นมสด ถ้าแม้ทำความหวังก็มิใช่ความไม่หวังก็มิใช่แล้วรีดเอาจากเขาแม่โคลูกอ่อน เขาก็ไม่สามารถจะได้นมสด นั่นเพราะเหตุไร ดูก่อนภูมิชะ เพราะเขาไม่สามารถจะได้นมสดโดยวิธีไม่แยบคาย ฉันใด ดูก่อนภูมิชะ ฉันนั้นเหมือนกันแล สมณะหรือพราหมณ์พวกใดพวกหนึ่งที่มีทิฏฐิผิด ฯลฯ มีสมาธิผิด (เข้าใจหนทางผิด) ถ้าแม้ทำความหวังแล้วประพฤติพรหมจรรย์ เขาก็ไม่สามารถจะบรรลุผล ถ้าแม้ทำความไม่หวังแล้วประพฤติพรหมจรรย์ เขาก็ไม่สามารถจะบรรลุผล ถ้าแม้ทำทั้งความหวังและความไม่หวังแล้วประพฤติพรหมจรรย์ เขาก็ไม่สามารถจะบรรลุผล ถ้าแม้ทำความหวังก็มิใช่ความไม่หวังก็มิใช่แล้วประพฤติพรหมจรรย์เขาก็ไม่สามารถจะบรรลุผล นั่นเพราะเหตุไร ดูก่อนภูมิชะ เพราะเขาไม่สามารถจะบรรลุผลได้โดยอุบายไม่แยบคาย.

อ้างอิงความเห็นที่ 13

เขาไม่สามารถจะบรรลุผลได้โดยอุบายไม่แยบคาย.

สาธุ

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

การมีโอกาสได้ฟังพระธรรม ศึกษาพระธรรม อบรมเจริญปัญญาในชีวิตประจำวันย่อมเป็นโอกาสที่ดี และหาได้ยากอย่างยิ่ง และที่สำคัญ ถ้าหากว่าไม่ได้ฟัง ไม่ได้-ศึกษาเลย การที่จะละกิเลส หรือ สามารถออกจากสังสารวัฏฏ์ย่อมเป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ดังนั้น ค่อยๆ ฟัง ค่อยๆ ศึกษาไป สะสมความเข้าใจไปตามลำดับ เข้าใจตามกำลังปัญญาของตนเอง และเป็นที่แน่นอนว่าบุคคลผู้ที่ยังมีกิเลสอยู่โดยเฉพาะตัณหา และอวิชชา ยังต้องมีการเวียนว่ายตายเกิดต่อไปอย่างแน่นอน แต่...สำหรับผู้ที่มีการสะสมปัญญา ถึงแม้ว่าจะเกิดบ่อยๆ ก็เพื่อได้มรรค แล้ว ไม่เกิดอีกนั่นเอง ครับ ...ขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...

ขออนุโมทนา

เห็นด้วยกับเจ้าของกระทู้นะครับ เราห้ามความคิดไม่ได้ แม้กุศลหรืออกุศล แต่สิ่งที่ควรเสพก็คือ กุศล เสพให้มากๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ แล้วก็มีปัญญาด้วย ท่านอาจารย์สุจินต์เป็นผู้ที่ถือว่าเป็นปูชนียบุคคลผมชอบถามท่านมากๆ ท่านดีจริงๆ ครับ

จุดประสงค์ของการศึกษาธรรม เพื่อน้อมนำมาประพฤติตามพระธรรมคำสอน ยิ่งเข้าใจ

ยิ่งเจริญกุศลทุกอย่าง และรู้ว่าไม่มีอะไรประเสริฐเท่ากับการสะสมความดีและปัญญาค่ะ

ขออนุโมทนาครับ

ขออนุโมทนาค่ะ