[เล่มที่ 47] พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย สุตตนิบาต เล่ม ๑ ภาค ๖ - หน้าที่ 186

ดังที่สรภังคฤาษีกล่าวไว้ว่า บุคคลฆ่าความโกรธเสียได้ จะไม่เศร้าโศกในกาลไหนๆ ฤาษีทั้งหลายสรรเสริญการละความลบหลู่ ท่านทั้งหลายจงอดทนคำหยาบคาย ที่คนทั้งปวงกล่าวแล้ว สัปบุรุษทั้งหลายกล่าวขันตินี้ว่าสูงสุด ดังนี้.

ภิกษุเช่นนั้นแม้เทวดาทั้งหลายก็สรรเสริญ ดังที่ท้าวสักกะจอมเทพ ตรัสไว้ว่า ผู้ใดแล เป็นคนมีกำลัง อดกลั้นต่อคนผู้ทรุพลไว้ ความอดกลั้นของบุคคลนั้น บัณฑิตทั้งหลายกล่าวว่า เป็นขันติอย่างยิ่ง เพราะคนทุรพลต้องอดทนอยู่เป็นนิตย์ ผู้ที่มีความอดทนแม้พระพุทธเจ้าทั้งหลายก็ตรัสสรรเสริญ ดังที่พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสไว้ว่า ผู้ใดไม่โกรธไม่ประทุษร้าย ย่อมอดกลั้นต่อการฆ่าและการจองจำ เราเรียกผู้นั้นซึ่งมีขันติเป็นพลัง ผู้มีพลังเป็นเสนา ว่าเป็นพราหมณ์

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น