[เล่มที่ 25] พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย สคาถวรรค เล่ม ๑ ภาค ๒ - หน้าที่ 290

ข้อความบางตอนจาก

กัฏฐหารสูตร

ข้าพเจ้า ปรารถนาไตรทิพย์อันสูงสุด จึงมุ่งหมายความเป็นสหายกับท้าวมหาพรหม ผู้เป็นอธิบดีของโลก เหตุไร ท่านจึงชอบใจป่า ที่ปราศจากคน ท่านทำความเพียรในที่นี้ เพื่อบังเกิดเป็นพรหมหรือ.

[๗๑๑] พระผู้มีพระภาคเจ้าตรัสว่า ความมุ่งหวังหรือความเพลิดเพลิน อย่างใดๆ ในอารมณ์หลายชนิด ซึ่งมี ประจำอยู่ทุกเมื่อ นานาประการ หรือ ตัณหาอันเป็นเหตุให้กระชับแน่น ซึ่งมี อวิชชาเป็นมูลราก ก่อให้เกิดทั้งหมด เราทำให้สิ้นสุดพร้อมทั้งรากแล้ว เราจึง ไม่มีความมุ่งหวัง ไม่มีตัณหาประจำ ไม่มีตัณหาเข้ามาใกล้ มีปกติเห็นหมดจด ในธรรมทั้งปวง บรรลุสัมโพธิญาณอัน สูงสุด ประเสริฐ เราควรเป็นพรหม แกล้วกล้าเพ่งอยู่

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น