พิศาล : เรียนถามอาจารย์​อรรณพ​ด้วยความเคารพ ...

การเบียดเบียนตนเองนั้นก็เป็นธรรมะ เป็นสภาพธรรมฝ่ายอกุศลจิตที่มีเจตสิกปรุงแต่งย่อมนำมาซึ่งความไม่เข้าใจพระธรรม ... ดังนั้นการเบียดเบียนตนเองมีค่าเท่ากับการเบียดเบียนผู้อื่นใช่หรือไม่ครับ

แต่เมื่อไหร่ที่ปัญญาปรากฎความไม่มีเรา ... เราย่อมไม่มีการเบียดเบียน แต่ตราบใดที่ยังคงอยู่ในร่างกายนี้ถือเป็นการเบียดเบียนหรือไม่ครับ

กราบขอบพระคุณอย่างสูง

อ.อรรณพ :

* อกุศลย่อมทำตน (จิต เจตสิก) และผู้อื่นให้เดือดร้อน คือ เบียดเบียนทั้งตนเองและผู้อื่น

* อกุศลทำให้เดือดร้อนทั้งในขณะที่อกุศลกำลังเกิดประทุษร้ายจิต

ขออนุโมทนาครับ