เคยได้ยินว่า ลาภสักการะและเสียงเยินยอ เป็นอันตรายที่ทารุณแสบเผ็ด แม้แต่ภิกษุผู้สิ้นอาสวะ แล้ว ... อันตรายอย่างไรคะ เพราะท่านสิ้นอาสวะแล้ว

กราบขอบพระคุณค่ะ

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
พระธรรม เป็นเรื่องที่ละเอียดลึกซึ้งอย่างยิ่ง บุคคลผู้สิ้นอาสวะ (พระขีณาสพ) หมายถึง ไม่มีอาสวะ กล่าวคือ ไม่มีอกุศลธรรม ที่บางเบา ใดๆ เลย ซึ่งก็คือ เป็นบุคคลผู้ที่บรรลุถึงความเป็นพระอรหันต์ ห่างไกลแสนไกลจากิเลสโดยประการทั้งปวง นั่นเอง ความจริงแล้ว พระขีณาสพ ท่านเป็นผู้ที่คงที่ คือ ไม่หวั่นไหวไปในลาภ สักการะ ชื่อเสียงใดๆ ทั้งสิ้น
ข้อความที่ท่านผู้ถามได้ถาม มีปรากฏในพระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย นิทานวรรค ภิกขุสูตร ว่าด้วยลาภสักการะเป็นอันตรายแก่พระอรหันตขีณาสพ ซึ่งมีคำอธิบายว่า ไม่กล่าวมุ่งหมายถึงว่า ลาภ สักการะ เป็นต้น จะทำให้พระขีณาสพ หวั่นไหวได้เลย เพราะท่านดับกิเลสหมดสิ้นแล้ว แต่เป็นอันตรายต่อความเป็นผู้อยู่ผาสุกในปัจจุบัน เพราะเหตุว่า เมื่อลาภสักการะเกิดขึ้นกับพระอรหันต์เหล่านั้น พระอรหันต์เหล่านั้นก็ทำการอนุโมทนา และ มีการแสดงธรรม ตอบปัญหาธรรม กับบุคคลเหล่านั้นที่นำสิ่งของต่างๆ มาถวาย จึงไม่ได้โอกาสในการเข้าผลสมาบัติ ลาภ สักการะ จึงเป็นอันตรายกับพระขีณาสพโดยนัยอย่างนี้ ครับ
ขอเชิญศึกษาเพิ่มเติมได้ที่หัวข้อด้านล่างนี้ครับ
ภิกขุสูตร ว่าด้วยลาภสักการะเป็นอันตรายแก่พระอรหันตขีณาสพ
ผลสมาบัติ
...ยินดีในความดีของทุกๆ ท่านครับ...

ขออนุโมทนาครับ

    ขอบพระคุณ และยินดีในกุศลจิต ด้วยค่ะ

กราบขอบพระคุณและขออนุโมทนา อ.คำปั่น ค่ะ