พระสุตตันตปิฎก ทีฆนิกาย ปาฏิกวรรค เล่ม ๓ ภาค ๒ - หน้าที่ 204

[๒๙๑] อานิสงฆ์แห่งศีลสมบัติ ๕ ๑. ดูก่อน ผู้มีอายุทั้งหลาย คนมีศีลถึงพร้อมด้วยศีลในโลกนี้ ย่อมประสบกองแห่งโภคใหญ่ ซึ่งมีความไม่ประมาทเป็นเหตุ นี้อานิสงส์แห่งศีลสมบัติของคนมีศีลข้อที่หนึ่ง......
คำอธิบายจากอรรถกถา.......................จริงอยู่คฤหัสถ์ ย่อมเลี้ยงชีวิตอยู่ได้ด้วยหลักศิลปะใดๆ ไม่ว่าทำนา หรือค้าขายถ้าประมาทโดยทำปาณาติบาตเป็นต้น ศิลปะนั้นๆ ก็ให้สำเร็จผลตามกาลไม่ได้เมื่อเป็นเช่นนั้น เขาก็ขาดทุน. และเมื่อทำปาณาติบาตและอทินนาทานเป็นต้น ในเวลาที่เขาไม่ทำกัน โทษก็ถึงความเสื่อมแห่งโภค

ทรัพย์เป็นอันมาก.บรรพชิตผู้ทุศีล ย่อมถึงความเสื่อมจากศีล พระพุทธพจน์

ฌาน และจากอริยทรัพย์ ๗ เพราะมีความประมาทเป็นเหตุ....

...ขออธิบายเพิ่มเติมว่า ผลของทานโดยตรงให้ผลเป็นโภคสมบัติ ส่วนผลของ

ศีลโดยตรงทำให้เกิดในภพที่ดี (ภวสมบัติ) ดังนั้นผลของศีลและผลของทานจึงต่างกันอย่างนี้...