หทเย นิเธตพฺพยุตฺตกํ
(ข้อความที่ควรเก็บไว้ในหทัย)
[๔๕๓]

เห็นค่าสูงสุดของการมีโอกาสได้ฟังพระธรรม

การที่มีโอกาสได้ฟังพระธรรมใช้คำว่า ลาภานุตตริยะ * เหนือลาภอื่นใดทั้งสิ้น บางคนคิดว่าลาภได้แก่ เกียรติยศ ชื่อเสียง เงินทอง ทรัพย์สมบัติ แต่ว่านั่นไม่ใช่ลาภที่แท้จริง ไม่ได้ประเสริฐเลย แต่ว่าลาภที่เหนือสิ่งอื่นใดทั้งสิ้น ก็คือการมีโอกาสได้ฟังแล้วมีศรัทธามีความมั่นคงที่จะเห็นว่านี่เป็นประโยชน์อย่างยิ่งของแต่ละชาติซึ่งเกิดมา

เกิดมาเพียงเห็น ได้ยิน สุข ทุกข์ สนุกสนาน แล้วก็ไม่มีอะไรเหลือเลย แม้ขณะเมื่อกี้นี้ก็ไม่เหลือ ไม่ต้องไปพูดถึงยาวไกลแต่ละขณะไม่เหลือเลย

เพราะฉะนั้นไม่ว่าจะได้สิ่งใดมา เป็นสุขชั่วคราวหรือว่าได้มา เข้าใจว่าเป็นของเรา ความจริงก็คือว่าไม่ใช่ แล้วก็หมดไป แต่การสะสมศรัทธาการเห็นประโยชน์ ค่าของการที่ได้ยินได้ฟังพระธรรมแล้วเข้าใจจะค่อยๆ สะสมไปเป็น อุปนิสสยโคจร * จนกระทั่งสามารถที่จะเป็น อารักขโคจร * สามารถคุ้มครองป้องกันไม่ให้อกุศลเกิดในขณะนั้นได้ แต่ต้องตามความเป็นจริง ขณะใดที่อกุศลเกิด คุ้มครองหรือเปล่า? ไม่ เพราะฉะนั้นพอไหม การเข้าใจธรรมเล็กๆ น้อยๆ ไม่พอ เพราะว่าตราบใดที่ยังมีอกุศลเล็กน้อยก็จะมากขึ้นๆ ได้ เพราะฉะนั้นถ้ามีความเข้าใจถูกต้อง แล้วก็มั่นคงจนกระทั่งกุศลอารักขาไม่ให้อกุศลเกิดขึ้นได้ แม้ในบางครั้งบางคราวก็ยังดีที่ยังมีเครื่องป้องกัน แต่ก็ยังไม่พอ เพราะเหตุว่าอกุศลก็ยังคงมีอยู่เป็นรากที่ลึกมาก ยากที่จะถอนขึ้นไม่ให้เกิดอีกต่อไปได้ ด้วยเหตุนี้การฟังธรรมเท่าไหร่ก็ไม่พอ ต้องเป็นผู้ที่ตรงว่า สามารถที่จะเป็นอกุศลน้อยลงหรือเปล่า? เพราะกุศล อารักขาเพิ่มขึ้นหรือเปล่า? ก็ยังไม่พอ เพราะเหตุว่าที่จะมีพระธรรมเป็นที่พึ่งจริงๆ ไม่ใช่เพียงไม่ให้อกุศลเกิดและให้กุศลเกิด แต่ต้องถึงการที่จะดับอกุศลไม่ให้เกิดอีกเลยต่อไป

* หมายเหตุ
- ลาภานุตตริยะ หมายถึง การได้ (ลาภ) ที่ประเสริฐไม่มีอย่างอื่นยิ่งกว่า
- อุปนิสสยโคจร หมายถึง มีพระธรรมเป็นอารมณ์เป็นที่อาศัยที่มีกำลัง
- อารักขโคจร หมายถึง ความเข้าใจพระธรรมทำให้กุศลธรรมเกิดขึ้น อารักขา (ป้องกัน รักษา) ไม่ให้ตกไปในอกุศล

กราบเท้าบูชาคุณ ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง

อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... เก็บไว้ในหทัย

ขออนุโมทนาครับ 

กราบขออนุโมทนาในความพากเพียรอุสาหะด้วยค่ะ สาธุ