* ความเห็นผิด คือทิฏฐิเจตสิก ซึ่งเป็นสภาพที่เห็นผิดจากความเป็นจริง

* ความเห็นผิดมีหลายระดับ

- ความเห็นผิดที่หยาบ เช่น เห็นผิดว่ามารดาบิดาไม่มีคุณ เห็นผิดว่ากรรมไม่มี ผลของกรรมไม่มี

- ความเห็นผิดว่ามีตัวเราของเรา ซึ่งเป็นความเห็นผิดสามัญ (สามัญทิฏฐิ) ที่เป็นพื้นฐานให้เกิดความเห็นผิดต่างๆ ทั้งหมด

* เมื่อมีความเห็นผิด ก็มีความคิด และการกระทำที่ผิด และทำให้เกิดทุกข์โทษต่างๆ ต่อไป เช่น

- เมื่อเห็นผิดว่ามารดาบิดาไม่มีคุณ ก็จะไม่มีความกตัญญูกตเวที และกระทำไม่ดีต่อท่าน ซึ่งเป็นโทษอย่างยิ่ง

- เมื่อไม่เชื่อกรรมและผลของกรรม ย่อมไม่เห็นคุณของกุศลกรรม และโทษของอกุศลกรรม ก็ย่อมไม่ทำดี แต่กลับทำชั่วต่างๆ

- เมื่อมีเห็นผิดในหนทางข้อปฏิบัติ ขัดแย้งต่อพระธรรมคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ที่ทรงแสดงว่า เป็นธรรมไม่ใช่เรา แต่กลับเห็นผิดว่ามีเราที่จะไปทำ ไปเพียร เพื่อให้หลุดพ้นจากกิเลส ก็จะเผยแพร่ความเห็นผิดนั้น และชักจูงให้ผู้อื่นเชื่อตามๆ กัน อันเป็นการทำลายพระธรรมคำสอน ซึ่งมีโทษมากที่สุด

* ดังนั้นความเห็นผิด จึงนำไปสู่อบายภูมิได้ทั้งสิ้น

โดย อ.อรรณพ หอมจันทร์

อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... คติธรรม

ขออนุโมทนาครับ