[เล่มที่ 36] พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย ปัญจก-ฉักกนิบาต เล่ม ๓ - หน้า 461

ปัญจมปัณณาสก์

อักโกสกวรรคที่ ๒

๑. อักโกสกสูตร

ว่าด้วยโทษการด่า ๕ ประการ

อ่านหัวข้ออื่นๆ ... [เล่มที่ 36]

พระสุตตันตปิฎก อังคุตตรนิกาย ปัญจก-ฉักกนิบาต เล่ม ๓ - หน้า 461

อักโกสกวรรคที่ ๒

๑. อักโกสกสูตร

ว่าด้วยโทษการด่า ๕ ประการ

[๒๑๑] ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ภิกษุใดชอบด่า ชอบบริภาษเพื่อนพรหมจรรย์ ชอบติเตียนพระอริยเจ้า ภิกษุนั้นพึงหวังได้โทษ ๕ ประการ ๕ ประการเป็นไฉน คือ เธอย่อมต้องอาบัติปาราชิก ขาดทางบรรลุโลกุตรธรรม ๑ ย่อมต้องอาบัติที่เศร้าหมองอย่างอื่น ๑ ย่อมได้รับโรคเรื้อรังอย่างหนัก ๑ ย่อมเป็นผู้หลงกระทำกาละ ๑ เมื่อตายไปย่อมเข้าถึงอบาย ทุคติ วินิบาต นรก ๑ ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ภิกษุใดชอบด่า ชอบบริภาษเพื่อนพรหมจรรย์ ชอบติเตียนพระอริยเจ้า ภิกษุนั้น พึงหวังได้โทษ ๕ ประการ นี้แล.

จบอักโกสกสูตรที่ ๑

อักโกสกวรรควรรณนาที่ ๒

อรรถกถาอักโกสกสูตร

พึงทราบวินิจฉัย ในอักโกสกสูตรที่ ๑ วรรคที่ ๒ ดังต่อไปนี้ :-

บทว่า อกฺโกสกปริภาสโก ได้แก่ ด่าด้วยอักโกสกวัตถุ ๑๐ บริภาษด้วยแสดงภัย. บทว่า ฉนฺนปริปนฺโถ ได้แก่ ชื่อว่า มีทางอันขาดเสียแล้ว เพราะความที่โลกุตระถูกตัดขาดแล้ว ด้วยธรรมเครื่องเนิ่นช้า. บทว่า โรคาตงฺกํ ได้แก่ โรคนั่นแล ชื่อว่า โรคาตังกะ เพราะจะทำให้ชีวิตยากแค้น.

จบอรรถกถา อักโกสกสูตรที่ ๑