หทเย นิเธตพฺพยุตฺตกํ
(ข้อความที่ควรเก็บไว้ในหทัย)
[๕๒๒]

มีพระธรรมเป็นที่พึ่ง

เรื่องของการพ้นทุกข์เป็นสิ่งที่ยาก ถึงแม้ว่าทุกคนจะรู้จักทุกข์ เห็นทุกข์ แล้วก็กล่าวว่ามีทุกข์ แล้วก็ไม่อยากจะมีทุกข์เลย ไม่ว่าทุกข์ประเภทใดทั้งสิ้น เวลาที่เกิดความรู้สึกไม่แช่มชื่น หรือว่าความรู้สึกทุกข์กายเกิดขึ้น ก็อยากที่จะให้ทุกข์นั้นหมดลงไปโดยเร็ว แต่ก็ไม่มีใครสามารถที่จะดับทุกข์ได้ถ้ายังดับกิเลสไม่ได้

เพราะฉะนั้นก็จะต้องอาศัยการอบรมเจริญปัญญา โดยเสพคุ้นกับพระธรรมทีละเล็กทีละน้อย โดยไม่ประมาทเลย มิฉะนั้นแล้วก็จะทำให้ห่างไกลออกไปจากการที่จะได้คุ้นเคยกับพระธรรม แล้วก็สะสมเจริญปัญญาความเห็นถูกยิ่งขึ้นเรื่อยๆ

โดยมากท่านผู้ฟังอาจจะคิดว่าท่านคบหาสมาคมกับบุคคล แต่ว่าโดยสภาพของปรมัตถธรรมแล้ว เป็นการคบหาสมาคมกับธรรมทั้งสิ้น แล้วแต่ท่านจะคบหาสมาคมกับความเห็นถูก หรือว่าคบหาสมาคมกับความเห็นผิด หรือคบหาสมาคมกับกุศลธรรม หรืออกุศลธรรม ซึ่งการคบหาพระธรรม ก็คือการฟังพระธรรม การพิจารณาพระธรรมโดยละเอียด แล้วก็ไตร่ตรองเลือกเฟ้นพระธรรมโดยรอบคอบ นั่นก็จะเป็นปัจจัยที่จะทำให้สามารถที่จะได้รู้แจ้งอริยสัจจธรรมได้

เพราะเหตุว่าบางท่านอาจจะสงสัยว่า ท่านจะคบกับพระธรรมอย่างไร ถ้ามีการฟังพระธรรม ได้ฟังสิ่งที่ยังไม่เคยฟัง และบางครั้งก็อาจจะเกิดความสงสัยก็คบต่อไปอีก โดยประการที่ฟังต่อไป แล้วก็พิจารณาพระโอวาทที่ได้ทรงตักเตือน

ถ้าท่านคบหาสมาคมกับบุคคลที่เป็นมิตรสหาย ก็อาจจะได้ฟังความคิดเห็นของมิตรสหาย ถ้ามีสิ่งใดที่เป็นประโยชน์เกื้อกูล มิตรสหายนั้นก็จะโอวาท หรือช่วยตักเตือน

เพราะฉะนั้นบางท่านอาจจะคิดว่า เมื่อคบกับพระธรรม พระธรรมจะเป็นเหมือนมิตรสหายได้อย่างไร แต่ความจริงพระธรรมเป็นยิ่งกว่ามิตรสหาย เพราะเหตุว่าแม้ไม่เห็นตัวแต่ก็ยังฟัง เหมือนกับมีบุคคลที่กำลังแสดงพระธรรมให้ฟัง และถ้าสงสัยก็ศึกษาและฟังต่อไปอีก พระผู้มีพระภาคก็ได้ทรงแสดงพระธรรมไว้โดยละเอียดทุกประการ ซึ่งเหมือนกับการที่จะตอบข้อสงสัยของท่านผู้ฟังได้

กราบเท้าบูชาคุณ ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง

อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... เก็บไว้ในหทัย

ขออนุโมทนาครับ