เคยหลงคิดมานานว่า ความรู้ระดับนี้ ก็คงไม่น่าจะเป็นเพียงบัวที่จมอยู่ในโคลนตมไม่มีวันเบ่งบานได้ในชาตินี้ (ปทปรมบุคคล) อย่างน้อยก็น่าจะเป็นบัวใต้น้ำที่รอวันเบ่งบาน (เนยยะบุคคล)

แต่วันนี้ดีใจที่ได้รู้ความจริงว่าตัวเองแสนจะบรมโง่มานานแสนนาน แม้จะเป็นบุคคลในจำพวกปทปรมบุคคลในชาตินี้ ก็คงจะยาก แต่อย่างน้อย วันนี้ก็ยังได้เห็นแสงสว่างแม้เพียงริบๆ จากปลายอุโมงค์ที่สุดแสนยาวไกลที่ท่านอาจารย์สุจินต์ได้ชี้นำทางให้เห็น ผมจะขอฟังพระธรรมเพื่อละความไม่รู้ เพื่อเพิ่มความเข้าใจให้มั่นคงทีละเล็กละน้อยว่า ไม่มีเราๆ ๆ ๆ ๆ ๆ เช่นนี้ไปตลอดไม่ว่าจะยาวนานแสนนานเท่าไหร่ก็ตาม โดยไม่ขอตั้งความหวังความอยากที่จะบรรลุมรรคผลให้ได้โดยเร็ว

ผมขอกราบขอบพระคุณ และขอกราบเท้าบูชาคุณท่านอาจารย์สุจินต์ ที่เคารพยิ่ง และขอกราบขอบพระคุณคณาจารย์แห่ง มศพ. ทุกท่านที่อุทิศแรงกายแรงใจเป็นกำลังสำคัญในการทำงานเพื่อเผยแพร่ความรู้ความเข้าใจที่ถูกต้องในพระพุทธศาสนาเช่นนี้ครับ

ยินดีในกุศลจิตค่ะ