นอกจากความจำไม่ดีแล้ว ยังไม่เฉลียวฉลาดด้วย

ฟังธรรม อ่านอภิธรรม เป็นปีๆ ก็จำเนื้อหา ไม่ได้เสียที

แบบนี้จะทำยังไง

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

ไม่มีใครเกิดมาแล้ว มีปัญญาทันที หากไม่ได้สะสมอบรมมาแล้ว ที่เห็นว่าน้ำมีมาก

เต็มหาสมุทร ก็เพราะมีการสะสมของน้ำ ในแต่ละครั้ง สะสมไปเรื่อยๆ ก็ย่อมจะทำให้

น้ำเต็มมหาสมุทรได้ แต่ต้องอาศัยการสะสม และระยะเวลายาวนาน การอบรมปัญญาก็

เช่นกัน เพราะ สะสมสิ่งที่ไม่ดีมามาก คือ อวิชชา ความไม่รู้เปรียบเหมือนน้ำที่สกปรก

มาก หากจะให้เปลี่ยนเป็นน้ำดีทันที คงเป็นไปไม่ได้ แต่สามารถเปลี่ยนได้ ก็ด้วยการ

สะสม น้ำที่ดี ทีละน้อย จนไล่น้ำที่ไม่ดีออกไปหมด ฉันใด การอบรมปัญญา เพื่อละ

กิเลสก็เช่นกัน ในเมื่อมีอวิชชา ความไม่รู้ที่เป็นสภาพธรรมที่ปิดบังความจริง และกิเลส

อื่นๆ มีมาก เพราะฉะนั้น เมื่อเพียงได้ฟังธรรม ที่เป็นความจริง ที่ขัดแย้งกับกิเลส ขัด

แย้งกับที่ตนเคยสะสม ก็ย่อมจะยากที่จะเข้าใจ เพราะเป็นสิ่งที่พระพุทธเจ้าทรงตรัสรู้

ด้วยปัญญา อันเป็นสิ่งที่ยากและลึกซึ้ง ซึ่งแม้แต่พระพุทธเจ้ากว่าจะได้ตรัสรู้ความ

จริง ต้องอบรมบารมี คุณธรรมประการต่างๆ นับ 4 อสงไขยแสนกัป ซึ่งเป็นจำนวนชาติ

ที่นับประมาณไม่ได้ แสดงให้เห็นถึงการจะรู้ความจริงนั้นยาก ต้องใช้เวลานาน เพราะ

สะสมความไม่รู้มามาก เมื่อพระพุทธเจ้าทรงตรัสรู้แล้ว ทรงน้อมพระทัยที่จะไม่แสดง

ธรรมด้วยเหตุผลที่ว่า สัตว์โลกมากไปด้วยความไม่รู้ ยากที่จะเข้าใจพระธรรม ที่

พระองค์ทรงตรัสรู้ ที่เป็นธรรมที่ยาก ละเอียดลึกซึ้งอย่างยิ่ง เพราะฉะนั้นการที่เพิ่งได้

ฟังพระธรรม และสะสมความไม่รู้มามาก ก็ย่อมจะทำให้เข้าใจพระธรรมได้ยาก แต่ก็

จะค่อยๆ สะสมทีละน้อย โดยไม่รู้ตัว ซึ่งหากมองย้อนในอดีตชาติของพระสาวก ท่าน

ก็ต้องไม่รู้ ไม่เข้าใจมาก่อนแน่นอน หากแต่ว่า ท่านก็ค่อยๆ สะสมปัญญาไปทีละน้อย

นับชาติไม่ถ้วน สมดังที่พระพุทธเจ้าแสดงว่า หนทางที่นี้ คือ จิรกาลภาวนา คือ เป็น

หนทางการอบรมปัญญาอย่างยาวนาน

ดังนั้น ก็ค่อยๆ รู้ทีละน้อย เหมือนการจับด้ามมีด ที่ไม่รู้เลยว่าค่อยๆ สึก แต่สึก

แล้ว ทุกครั้งที่มีการจับ จนปัญญาแก่กล้า ก็ย่อมเห็นด้ามมีดที่สึกไปมากนั่นเอง ครับ

หากเข้าใจความจริง เมื่อย้อนไป จากที่ไม่ได้ฟังธรรมเลย ไม่ได้ยินแม้คำว่าธรรม

คำว่า อภิธรรม คำต่างๆ ก็ไม่รู้ว่าคืออะไร พระพุทธเจ้าแสดงธรรมอะไรบ้าง แต่เมื่อ

เริ่มศึกษา แม้จะจำไม่ได้ แต่ก็เริ่มได้ยินแล้ว เกิดความเข้าใจได้บ้าง แม้เพียงเล็กน้อย

เบาบาง แต่ก็ชื่อว่าเข้าใจ จากไม่รู้เลย ก็ค่อยๆ รู้ขึ้น การค่อยๆ รู้อย่างนี้ โดยไม่หวัง

เพราะ เป็นการทำหน้าที่ของธรรมที่จะเข้าใจตอนไหน เมื่อไหร่ ก็จะทำให้ สะสมเหตุ

คือ การฟังพระธรรม ศึกษาพระธรรมต่อไป ก็จะค่อยๆ สะสมความเข้าใจไปทีละน้อย

ดั่งเช่น พระอริยเจ้าในอดีต ที่เคยไม่รู้มาก่อน ก็ค่อยๆ รู้ขึ้น และเมื่ออบรมเหตุ คือ

การฟังพระธรรมที่ถูกต้อง การเกิดความเข้าใจทีละน้อย ย่อมจะถึงการเกิดปัญญา

ความเข้าใจที่มากในอนาคตได้ แต่อีกนานแสนนาน แต่หนทางนี้เป็นหนทางการอบรม

ที่ยาวนาน ต้องอาศัยความอดทน จึงจะสามารถเกิดปัญญา ละกิเลสได้ในที่สุด ถึงการ

บรรลุธรรม สำคัญ คือ ขอให้ฟังพระรรม ศึกษาพระธรรมต่อไป เข้าใจได้เท่าไหร่ก็

เท่านั้น แต่ความเข้าใจที่น้อยมากนี่เอง ที่จะเป็นรากฐานให้เข้าใจธรรมได้มากขึ้น

ต่อไปในอนาคต ครับ หากฟังพระธรรม ในหนทางที่ถูกต้องย่อมถึงการบรรลุแน่นอน

แต่ต้องอดทนที่จะฟังต่อไป ครับ ขออนุโมทนา

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

พระธรรม ยากอย่างยิ่ง ไม่ง่ายเลยที่จะเข้าใจตามความเป็นจริง ซึ่งจะต้องอาศัย

ศรัทธาเห็นประโยชน์ พร้อมกับมีความอดทน จริงใจในการฟังในการศึกษาจริงๆ เพราะ

ปัญญาเป็นพืชที่โตช้ามาก ค่อยๆ ฟังค่อยๆ ศึกษาสะสมความเข้าใจไปทีละเล็กทีละ

น้อย โดยที่ไม่ขาดการฟังพระธรรม ซึ่งจะเห็นได้ว่า พระอริยสาวกทั้งหลายในอดีต

อาศัยการศึกษาปริยัติธรรม (พระธรรมคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า) แล้วจึงถึง

ความเป็นพระอริยบุคคล จะไม่มีใครแม้แต่คนเดียวซึ่งกล่าวว่า ปัญญาที่ได้มาที่ได้

เข้าใจลักษณะของสภาพธรรม ที่สามารถประจักษ์แจ้งลักษณะของสภาพธรรมนั้น

ไม่ได้เกิดจากการฟังพระธรรม ย่อมไม่สามารถที่จะกล่าวอย่างนี้ได้ เพราะปัญญา

ความเข้าใจถูกเห็นถูก ต้องเริ่มที่การฟังพระธรรมในแนวทางที่ถูกต้องอย่างแท้จริง

พุทธบริษัทในยุคนี้สมัยนี้ จึงควรมีพระอริยบุคคลในอดีตเป็นแบบอย่างที่ดี ดำเนิน

ตามทางที่ถูกต้อง ด้วยการฟังพระธรรม สะสมปัญญาไปตามลำดับ ครับ

...ขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...

ในพระไตรปิฎก มีแสดงไว้ พระจูฬปันถก จำคาถา บทเดียวไม่ได้ แต่เมื่อเหตุปัจจัย

พร้อม ท่านก็สามารถบรรลุธรรม เป็นพระอรหันต์ ค่ะ

ขอบพระคุณมากครับ

เข้าใจในมรรค 8 แทงตลอดมรรค 8 ปฏิบัติตามมรรค 8 แนวทางนี้เป็นทางตรงมุ่งสู่

อริยบุคคล จนถึงนิพพาน

ขออนุโมทนา

ขอบคุณและขออนุโมทนาครับ

ขอร่วมสนทนากับผู้ส่งกระทู้มา

ผมเองก็อ่านหนังสือ ปรมัตถธรรมสังเขป และฟังแผ่น. mp3ที่ทางมูลนิธิศึกษา

และเผยแพร่พระพุทธศาสนา ผมก็เช่นกันครับที่ยอมรับว่าการศึกษา พื้นฐานอภิธรรม

เป็นเรื่องยาก ผมฟังทุกวัน

ถ้ามีโอกาศผมก็ไปมูลนิธิ ฟังพระธรรมคำสอนของพระผู้มีพระภาคเจ้า ซึ่งเรียกว่า

สนทนาธรรมโดยท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ร่วมกับคณะวิทยากรของท่าน

จากการได้ฟังบ่อยๆ ก็มีความเข้าใจเบื้องตนว่า ขณะนี้ และเดี๋ยวนี้ธรรมที่เกิดแล้ว

ดับไปมีอยู่ตลอดเวลา ตัวอย่างของธรรมที่เกิดแล้วดับ ที่รู้ได้ในชีวิตประจำวันมี

มากมาย เพียงแต่ผู้ศึกษาจะมีความเข้าใจในขณะที่ ธรรมนั้นๆ เกิดขึ้นบ่อยๆ

แค่ไหน.? เช่นความโกรธ เมื่อสภาพธรรมนี้เกิดขึ้นกับผู้ใดความขุ่นใจ ความไม่พอใจ

ย่อมเกิดขึ้น

ส่วนความทุกข์ใจที่เกิดกับจิตแต่ละคน ก็ขึ้นอยู่กับความเข้าใจที่ได้สะสมมา นอกจากนี้

ก็ยังมีสภาพธรรมอื่นปรากฏให้ศึกษาเพื่อขัดเกลากิเลสอยู่มากมายในชีวิตประจำวัน

ผมจึงไม่คิดถึงการบรรลุธรรมครับ

แต่หลังจากที่ได้ศึกษาพระธรรมแล้ว ชีวิตประจำวันก็ดีขึ้นตามลำดับ

ก็ขออนุโมทนาที่คุณมีความมุ่งมั่นในการศึกษาครับ

ปริญญา

ขอบคุณ และขออนุโมทนาค่ะ