หทเย นิเธตพฺพยุตฺตกํ
(ข้อความที่ควรเก็บไว้ในหทัย)
[๕๗๖]

ถ้าไม่เข้าใจพระธรรมวินัย ก็ไม่รู้จักภิกษุ

ผู้ที่จะเป็นภิกษุไม่ใช่อยากบวช แต่เห็นประโยชน์ของการที่จะได้เข้าใจธรรม และศรัทธามั่นคงถึงกับสละชีวิตของคฤหัสถ์ จะพูดหัวเราะกันเล่นไม่ได้ จะร้องเพลงจะทำอะไรไม่ได้เลย นั่นเป็นชีวิตของคฤหัสถ์ ต้องสำนึกตั้งแต่ลืมตาตื่นว่าเราไม่ใช่คฤหัสถ์

เพราะฉะนั้นกิจของพระภิกษุจะทำอย่างคฤหัสถ์ไม่ได้เลยเพราะว่า การบวชต้องบวชเพื่อที่จะขัดเกลากิเลส และต้องขัดเกลากิเลสในเพศบรรพชิตด้วย เพราะว่าคฤหัสถ์ก็ฟังธรรมก็ขัดเกลากิเลสในเพศคฤหัสถ์ แต่ถ้าจะบวชก็คือว่าขัดเกลากิเลสในเพศบรรพชิต ซึ่งต้องศึกษาธรรมใช้คำว่าคันถธุระ เมื่อมีความเข้าใจแล้วไม่มีกิจไปช่วยชาวบ้านหรือทำอะไรอย่างคฤหัสถ์ แต่ "วิปัสสนาธุระ" อบรมเจริญปัญญาเพื่อถึงการดับกิเลส

เพราะฉะนั้นถ้าจะรู้ว่าใครเป็นภิกษุหรือไม่เป็นภิกษุก็ต้องรู้ว่าเข้าใจธรรมหรือเปล่าและชีวิตประจำวันประพฤติตามพระวินัยหรือเปล่า? มีกล้องถ่ายรูปไหม มีมือถือไหม เป็นต้น (เพราะสิ่งเหล่านี้ไม่เหมาะควรแก่เพศบรรพชิต)

กราบเท้าบูชาคุณ ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง

อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... เก็บไว้ในหทัย

ขออนุโมทนาครับ

ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาค่ะ

ขออนุโมทนาครับ