สามารถยกขึ้นเตือนตนได้ว่า เจริญกุศลธรรม แบบกิ้งก่า คือว่า บทจะวิ่งก็วิ่งเร็วจี๋ บทจะหยุดก็หยุดนานมาก หรือเปล่า?
บทนี้ตรงใจและสอนใจผมมาก จึงขออนุญาตยกขึ้นสนทนาในกระทู้นี้ครับ
ขอบพระคุณและขออนุโมทนาครับ
กราบขอบพระคุณ และขออนุโมทนาครับ
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
ขออนุโมทนาครับ
จากข้อความในพระไตรปิฎกที่ยกมา ที่แสดงให้เห็นครับว่า ปุถุชน ทั้งหลาย ที่แม้ฟังพระธรรม ศึกษาพระธรรม ก็ยังเป็นดังเช่น กิ้งก่า คือ นิสัยกิ้งก่า บางครั้งก็ เดินไป เดินไป สักพัก ก็หยุดอยู่กับที่ และก็ เดินๆ หยุดๆ อย่างนี้
ปุถุชนผู้สะสมกิเลส อวิชชามามาก เป็นผู้มีปัญญาน้อย เมื่อกุศลจิตเกิด อกุศลจิตก็เกิดต่อยาวนาน
ขณะที่กุศลจิตเกิด ก็เดินไป และ ก็หยุดเดินต่อ ด้วยอกุศลจิตที่เกิดขึ้น ซึ่งเป็นธรรมดาเหลือเกินของปุถุชน ที่จะหยุดๆ เดินๆ ด้วย กุศลและอกุศล ที่เกิดดับสลับกันไปในชีวิตประจำวัน แต่ที่สำคัญ ก็ควรพิจารณาว่า ไม่มีตัวตนที่จะพยายามเพียร พยายามทำให้ติดต่อ คือ ทำกุศลให้เกิดบ่อยๆ เพราะเป็นอนัตตา
แต่สิ่งที่ควรพิจารณา คือ แม้จะหยุดเดิน บ่อยๆ ด้วยอกุศล แต่ กุศลที่เกิดจาการฟังพระธรรม ศึกษาพระธรรม ที่ทำให้มีการก้าวเดิน เดินไป สู่การดับกิเลส ในแต่ละก้าวนั้น มีอุปการะมาก เพราะจะทำให้ถึงจุดหมายได้ แม้จะหยุดเดินบ้าง เพราะ ยังไม่ได้ละทิ้งหนทางที่ถูกทาง เพราะ กำลังค่อยๆ เดิน จึงสบายๆ ด้วยความเข้าใจ ก็ฟังพระธรรม ศึกษาพระธรรมต่อไป ค่อยๆ ก้าวไป ก็จะถึงจุดหมายในที่สุด ครับ
แม้จะเป็นกิ้งก่า แต่ก็ค่อยๆ เป็นกิ้งก่าที่เดินบ่อยขึ้น เพราะ ความเข้าใจพระธรรมที่เกิดขึ้น
ขออนุโมทนา คุณผู้ร่วมเดินทางและทุกท่าน ครับ
ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
พระพระธรรม ฟังเพียงครั้งเดียว แล้วพักไป ๑๐ ปี จึงมาฟังอีก กับ การที่ฟังบ่อยๆ เนืองๆ ไม่ขาดการฟังพระธรรม มีศรัทธา เห็นประโยชน์ของ การได้เข้าใจสิ่งที่มีจริงอยู่เสมอ เพราะเห็นว่า สะสมความไม่รู้มานานแสนนาน ถ้าไม่ฟังพระธรรมจะขัดเกลาความไม่รู้ได้อย่างไร ทั้งสองกรณีนี้ ก็ย่อมแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง
พระธรรมที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดง ล้วนเป็นไปเพื่อประโยชน์เกื้อกูล ทั้งนั้น สำหรับผู้ที่มีโอกาสได้ฟัง ได้ศึกษา ครับ
ขอบพระคุณและขออนุโมทนาในกุศลจิตของท่านผู้ร่วมเดินทาง และทุกๆ ท่านด้วยครับ
กราบขอบพระคุณ และขออนุโมทนาครับ
ขอกราบขอบพระคุณด้วยอีกคนค่ะ ความรู้สึกธรรมะนี้เข้าถึงใจจริงๆ ค่ะ
"... ในแต่ละก้าวนั้น มีอุปการะมาก เพราะจะทำให้ถึงจุดหมายได้
แม้จะหยุดเดินบ้าง เพราะ ยังไม่ได้ละทิ้งหนทางที่ถูกทาง เพราะ กำลังค่อยๆ เดิน
จึงสบายๆ ด้วยความเข้าใจว่า ก็ฟังพระธรรม ศึกษาพระธรรมต่อไป
ค่อยๆ ก้าวไป ก็จะถึงหนทางในที่สุด ครับ
แม้จะเป็นกิ้งก่า แต่ก็ค่อยๆ เป็นกิ้งก่าที่เดินบ่อยขึ้น
เพราะ ความเข้าใจพระธรรมที่เกิดขึ้น ..."
ขอบพระคุณและขออนุโมทนา ท่านผู้ร่วมเดินทาง คุณ ผเดิม และ ทุกๆ ท่าน ครับ
เฉพาะอย่างยิ่ง ข้าพเจ้ามีความซาบซึ้ง ในกุศลศรัทธาและกุศลวิริยะ
กับทั้ง ฉันทะ ในการเจริญกุศลทุกประการของท่านผู้ร่วมเดินทาง
รวมถึงการมีตัวอย่างและข้อคิดที่เตือนใจได้ดียิ่ง มาฝากทุกๆ ท่านโดยสม่ำเสมอ
เป็นประโยชน์มากครับ
ขออนุโมทนาครับ