หทเย นิเธตพฺพยุตฺตกํ
(ข้อความที่ควรเก็บไว้ในหทัย)
[๖๒๔]

ความจริงใจที่จะขัดเกลากิเลส มีมากน้อยแค่ไหน

บารมี (ความดีที่ทำให้ถึงฝั่งของการดับกิเลส) ๑๐ ได้แก่ ทานบารมี (การให้) ๑ ศีลบารมี (งดเว้นจากความประพฤติที่ไม่ดี) ๑ เนกขัมมะบารมี (การก้าวออกจากอกุศล) ๑ ปัญญาบารมี (ความเข้าใจถูก) ๑ วิริยะบารมี (ความเพียร) ๑ ขันติบารมี (ความอดทน) ๑ สัจจะบารมี (ความจริงใจ) ๑ อธิษฐานบารมี (ความตั้งใจมั่น) ๑ เมตตาบารมี (ความเป็นมิตรเป็นเพื่อน) ๑ อุเบกขาบารมี (ความเป็นกลาง ไม่เอนเอียงไปด้วยอกุศล) ๑ ต้องครบ เพราะว่าบางท่านอาจจะไม่ได้พิจารณาความละเอียดแม้สัจจะบารมี เช่น ความจริงใจที่จะขัดเกลากิเลส เพราะเหตุว่าพูดตามได้ ศึกษาพระธรรมเพื่อขัดเกลากิเลส แต่เสร็จแล้วก็โกรธ ขณะที่โกรธ พอที่จะนึกได้ไหมว่า จริงใจที่จะขัดเกลา ไม่ใช่เพียงแต่บอกว่าจะขัดเกลา แต่ว่าไม่อภัยคนนั้นคนนี้ หรือว่ายังพอใจที่จะคิดถึงความไม่ดีของคนอื่นด้วยความขุ่นเคืองใจ

การคิดถึงความไม่ดีของคนอื่นด้วยเมตตา ได้เป็นประโยชน์ แต่ถ้าคิดถึงความไม่ดีของคนอื่นด้วยความขุ่นข้อง ทุกครั้งที่คิดถึง ขุ่นข้อง ขุ่นเคืองใจ แล้วก็ตั้งหลายวันมาแล้วที่ฟังพระธรรม พอคิดถึงความไม่ดีของคนอื่น ก็ยังขุ่นเคืองใจอีก เพราะฉะนั้น สัจจะบารมีที่ว่าความจริงใจที่จะขัดเกลากิเลส มีมากน้อยแค่ไหน

บารมีทั้งหมด จะขาดไม่ได้เลย เพราะฉะนั้น แม้แต่ความจริงใจที่จะขัดเกลากิเลส ก็จะต้องมีเป็นสัจจะบารมี ระลึกได้ที่จะคิดถึงความไม่ดีของคนอื่น ด้วยเมตตา มิฉะนั้นแล้วจะถึงไหมการดับกิเลส ถ้าไม่เข้าใจเรื่องของบารมี และนอกจากความจริงใจซึ่งเป็นสัจจะบารมีแล้ว ก็ยังต้องมีอธิษฐานบารมี คือ ความมั่นคง ไม่หวั่นไหว แม้ว่ามีความจริงใจแล้ว แต่ว่าบางครั้งก็ยังหวั่นไหวไป ก็จะต้องมีอธิษฐานบารมี ว่าต้องมีความมั่นคงในการที่จะเป็นผู้ที่จริงใจต่อการที่จะขัดเกลากิเลสด้วย

นอกจากนั้นก็ยังต้องมีขันติบารมี คือ อดกลั้น หลายบารมีที่จะต้องเกิด ที่จะต้องอบรมจริงๆ เป็นโยนิโสมนสิการ (ใส่ใจอย่างถูกต้องแยบคาย) มิฉะนั้นแล้วก็ไม่มีทางที่จะเป็นผู้ที่มีโยนิโสมนสิการ ในการอบรมเจริญปัญญา

กราบเท้าบูชาคุณ ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง

อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... เก็บไว้ในหทัย

ขออนุโมทนาครับ