พอฟัง CD ธรรมะ ของท่านอาจารย์สุจินต์แล้ว ทำให้สบายใจ มีสติ คิดเป็น และพยายามจะทำในสิ่งที่อาจารย์ท่านสอน แต่ปฏิบัติยากมาก เช่น การรู้จัก คำว่า โลภะโทสะ โมหะ ซึ่งบางครั้งเรารักใครสักคน ความเห็นแก่ตัวก็เกิด และทำให้มีโลภะ โทสะเข้ามาเกี่ยวข้องรู้ทั้งรู้ก็ยังจัดการไม่ได้และเป็นทุกข์พยายามเข้าใจธรรมะโดยใช้ปัญญาและสติเข้ามาปฏิบัติแต่ก็ยังทำไม่ได้ (ยังว้าวุ่นจิตใจอยู่ พยายามอย่างมากๆ เลย)

ถ้าเราจัดการกับโลภะ โทสะ โมหะ ได้อย่างง่ายๆ ทุกคนก็จะต้องเป็นพระอรหันต์กันหมดแล้ว แต่เนื่องจากอกุศลเหล่านี้จะดับได้ด้วยปัญญาขั้นโลกุตตระ ในเบื้องต้น ผู้อบรมเจริญปัญญาเพียงรู้ตามเป็นจริงว่าขณะไหนมีสติ ขณะไหนหลงลืมสติ และขณะไหนจิตเป็นกุศล ขณะไหนจิตเป็นอกุศล อกุศลธรรมทั้งหมดยังคงมีเป็นปกติเพราะความที่เรายังเป็นปุถุชน แต่สภาพธรรมทั้งหมดเป็นเพียงธรรมะอย่างหนึ่งที่ปรากฏเท่านั้น ไม่ใช่ตัวเรา ตัวเขาเลย ถ้ายึดถือสภาพที่ปรากฏว่าเป็นเรา อกุศลอื่นๆ ย่อมเกิดขึ้นอีกมาก

เป็นธรรมดาของปุถุชนค่ะ เราจะสังเกตได้ว่าเมื่อมีความติดข้องยินดีพอใจในสิ่งใดมาก ความโกรธขุ่นเคืองใจย่อมมีมาก เมื่อสิ่งนั้นๆ ไม่เป็นไปตามใจปรารถนาถ้าจะระงับความโกรธก็ต้องระงับความติดข้องให้ได้ ซึ่งก็มีอยู่หนทางเดียวค่ะคือการศึกษาพระธรรมให้เข้าใจจริงๆ