ไม่เคยรู้เลย ว่าจริงๆ แล้ว ธรรมที่ทรงแสดงนั้น แสดงความจริงของสภาพธรรม วันนี้ขณะไหนบ้างที่ไม่ใช่ โลภะ ไม่เป็นโลภะ ตั้งแต่ตื่นมารู้ไหม ก็ไม่รู้ใช่ไหม แม้แต่กำลังจะดู กำลังจะจ้อง กำลังจะทำ ก็เป็นโลภะ ก็ไม่รู้จะมีโลภะกับรูปร่างที่แฝง ที่เราไม่สามารถที่จะรู้โลภะได้เลย ถ้าปัญญาไม่เกิดขึ้นและไม่ได้ศึกษา ไม่ได้พิจารณาโดยเข้าใจว่า ธรรมทั้งหมดเป็นสัจจะเป็นสิ่งที่มีจริงอย่างไร

ทันที่ตื่่นนอนก็มีโลภะแล้ว เป็นโลภะที่ชาวโลก ไม่ติเตียนไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน ถ้าสติเกิดก็ระลึกรู้ลักษณะของโลภะว่าเป็นนามธรรมชนิดหนึ่ง ค่ะ

เรื่อง เพื่อนที่ใกล้ตัวที่สุด

[เล่มที่ 47] พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย สุตตนิบาต เล่ม ๑ ภาค ๖ - หน้าที่ 668

ข้อความบางตอนจาก ทวยตานุปัสสนาสูตร

บุรุษผู้มีตัณหาเป็นเพื่อนสอง ท่องเที่ยวไปสิ้นกาลนาน ย่อมไม่ล่วงพ้นสงสาร อันมีความเป็นอย่างนี้ และความเป็นอย่างอื่น ไปได้ ภิกษุรู้โทษนี้ว่า ตัณหาเป็นเหตุเกิด แห่งทุกข์ เป็นผู้มีตัณหาปราศจากไปแล้ว ไม่ถือมั่น มีสติ พึงเว้นรอบ

ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย

สาธุ

ขออนุโมทนาครับ