* บาป คือสภาพที่ไม่ดี เป็นโทษ เป็นภัย ได้แก่จิตและเจตสิกที่เป็นอกุศล

* บาปหรืออกุศลทั้งหลาย เกิดจากความไม่รู้ตามความเป็นจริง

* โมหะ คือสภาพที่หลง เพราะไม่รู้ตามความเป็นจริง (อวิชชา) ในสิ่งที่ปรากฏกับจิต ซึ่งเป็นมูลเหตุของบาปอกุศลทุกประเภท กล่าวคือ

- ในขณะที่อกุศลเกิด จะต้องมีโมหเจตสิกเกิดร่วมด้วยเสมอ และปรุงแต่งให้จิตและเจตสิกที่เกิดร่วมกัน เป็นไปด้วยความไม่เข้าใจในสิ่งที่กำลังปรากฏ

- ตราบใดที่ยังมีพืชเชื้อของโมหะสะสมในจิต ก็จะเป็นปัจจัยให้เกิดบาปอกุศล และชาติภพต่อไป

* โมหะ จึงเป็นหัวหน้าของอกุศลธรรมทั้งปวง และปิดบังไม่ให้รู้ตามความจริงของสิ่งที่ปรากฏทางตา หู จมูก ลิ้น กายใจ

* ที่มีความเห็นผิดในธรรม ซึ่งเป็นโทษอย่างยิ่ง ก็เพราะมีความไม่รู้ตามความจริงเป็นมูลเหตุ

* ดังนั้น จึงควรอย่างยิ่งที่จะฟังพระธรรมอบรมปัญญา ซึ่งเป็นสภาพที่เข้าใจถูกในสภาพธรรมที่กำลังปรากฏตามความเป็นจริง เพื่อละคลาย ขัดเกลา และดับโมหะ ไปตามลำดับ

โดย อ.อรรณพ หอมจันทร์

อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... คติธรรม

กราบอนุโมทนาครับ

ขออนุโมทนาครับ

ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาครับ

กราบอนุโมทนาค่ะ