พระสุตตันตปิฎก สังยุตตนิกาย สคาถวรรค เล่ม ๑ ภาค ๑ - หน้าที่ 161

ว่าด้วยเหตุที่ให้ทานไม่ได้

[๘๗] เทวดาองค์หนึ่ง ครั้นยืนอยู่ ณ ที่ควรส่วนข้างหนึ่งแล้ว

ได้กล่าวคาถานี้ในสำนักพระผู้มีพระภาคเจ้าว่า

เพราะความตระหนี่ และความประ-

มาทอย่างนี้ บุคคลจึงให้ทานไม่ได้ บุคคล

ผู้หวังบุญ รู้แจ้งอยู่ พึงให้ทานได้.

[๘๘] ในลำดับนั้นแล เทวดาอื่นอีก ได้กล่าวคาถาทั้งหลายนี้ใน

สำนักพระผู้มีพระภาคเจ้าว่า

คนตระหนี่กลัวภัยใดย่อมให้ทานไม่-

ได้ ภัยนั้นนั่นแลย่อมมีแก่คนตระหนี่ผู้ไม่

ให้ทาน คนตระหนี่ย่อมกลัวความหิวและ

ความกระหายใด ความหิวและความกระ-

หายนั้น ย่อมถูกต้องคนตระหนี่นั้นนั่นแล ผู้

เป็นพาลทั้งในโลกนี้และในโลกหน้า ฉะนั้น

บุคคลควรกำจัดความตระหนี่อันเป็นสนิมใน ใจ ให้ทานเถิด เพราะบุญทั้งหลายย่อมเป็น ที่พึ่งของสัตว์ ทั้งหลายในโลกหน้า.