ผมพบพระพุทธวจนะในเรื่องนี้กล่าวว่า

นะตัง ชิตัง สาธุ ชิตัง ยัง ชิตัง อะวะชียะติ

ความชนะใดกลับแพ้ได้ ความชนะนั้นมิใช่ความชนะที่ดี

ตัง โข ชิตัง สาธุ ชิตัง ยัง ชิตัง นาวะชียะติ

ความชนะใดไม่กลับแพ้ ความชนะนั้นเป็นความชนะที่ดีฯ

ไม่ทราบว่าอยู่ในพระสูตรใด และมีอรรถกถาธิบายไว้อย่างไรครับ

ขอบพระคุณและขออนุโมทนาครับ

ข้อความบางตอนอยู่ในพระสุตตันตปิฎก คาถาธรรมบท เล่มที่ ๔๑ หน้า ๔๔๘

[เล่มที่ 41] พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย คาถาธรรมบท เล่ม ๑ ภาค ๒ ตอน ๒ หน้าที่ 448

"ตนนั่นแล บุคคลชนะแล้ว ประเสริฐ ส่วน หมู่สัตว์นอกนี้ บุคคลชนะแล้ว ไม่ประเสริฐเลย (เพราะ) เมื่อบุรุษฝึกตนแล้ว ประพฤติสำรวมเป็น นิตย์ เทวดา คนธรรพ์ มาร พร้อมทั้งพรหม พึง ทำความชนะของสัตว์เห็นปานนั้น ให้กลับแพ้ไม่ได้เลย."

ขอบพระคุณ และขออนุโมทนา อ.ประเชิญ ครับ

ขออนุโมทนาครับ

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

พระธรรมที่ พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงแสดง ไม่ว่าจะเป็นส่วนใดก็ตาม เป็นเครื่องอุปการะเกื้อกูลให้ผู้ที่ได้ฟังได้ศึกษา มีความเข้าใจตามความเป็นจริงแล้วน้อมประพฤติปฏิบัติตามด้วยความจริงใจ เพื่อเป็นผู้มีความประพฤติที่ดีงามทั้งทางกาย ทางวาจาและทางใจ เริ่มจากความดีตั้งแต่ขั้นต้นที่แต่ละบุคคลควรจะอบรมให้มีขึ้นในชีวิตประจำวัน จนถึงความดีขั้นสูงสุด เป็นประโยชน์สูงสุด คือ เพื่อการรู้แจ้งอริยสัจจธรรม ถึงการดับกิเลสทั้งหลายทั้งปวงได้อย่างเด็ดขาด เป็นผู้ที่ชนะอย่างแท้จริง ด้วยการชนะกิเลสของตนเอง กิเลสที่ดับได้แล้ว ไม่สามารถกลับมาเกิดอีกได้ หรือ ใครๆ ก็ไม่สามารถทำให้กลับมาเป็นความพ่ายแพ้ได้ การชนะคนอื่นที่เข้าใจกันในทางโลก ไม่ใช่การชนะที่แท้จริง เพราะเป็นไปด้วย

อกุศลนานาประการ และ อาจจะเป็นฝ่ายพ่ายแพ้อีกได้ ไม่วันใดก็วันหนึ่ง เป็นเหตุนำมาซึ่งทุกข์อย่างไม่จบสิ้น
การชนะที่แท้จริง คือ การชนะกิเลสของตนเอง ที่สะสมมาอย่างเนิ่นนานในสังสารวัฏฏ์ มีโลภะ โทสะ โมหะ เป็นต้น (ไม่ใช่ให้ไปชนะคนอื่น) โดยต้องเริ่มที่การฟังพระธรรม ศึกษาพระธรรม สะสมความเข้าใจถูกเห็นถูกไปตามลำดับ มีพระธรรมเป็นที่พึ่ง ฝึกตน ด้วยพระธรรม พระธรรมเท่านั้นที่จะเกื้อกูลได้ ครับ

ขอเชิญคลิกอ่านข้อความเพิ่มเติมเพื่อความเข้าใจยิ่งขึ้นได้ที่นี่ครับ

ความชนะที่ดี [กุททาลบัณฑิต คาถาธรรมบท]

...ขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกๆ ท่านครับ...

ขอบพระคุณและขออนุโมทนา อ.คำปั่น ครับ

ขอบคุณ และขออนุโมทนาค่ะ

การชนะที่แท้จริง คือ การชนะกิเลสของตนเอง ที่สะสมมาอย่างเนิ่นนานในสังสารวัฏฏ์ มีโลภะ โทสะ โมหะ เป็นต้น (ไม่ใช่ให้ไปชนะคนอื่น) โดยต้องเริ่มที่การฟังพระธรรม ศึกษาพระธรรม สะสมความเข้าใจถูกเห็นถูกไปตามลำดับ มีพระธรรมเป็นที่พึ่ง ฝึกตน ด้วยพระธรรม พระธรรมเท่านั้นที่จะเกื้อกูลได้

ขอบคุณ และขออนุโมทนาค่ะ

ขออนุโมทนาครับ