หทเย นิเธตพฺพยุตฺตกํ
(ข้อความที่ควรเก็บไว้ในหทัย)
[๔๗๐]

ความเจริญที่แท้จริง ต้องเป็นความเจริญของจิตซึ่งประกอบด้วยปัญญา

ความเจริญจริงๆ ไม่ใช่ความเจริญทางวัตถุหรือความเจริญของความโลภ ความติดข้อง ความต้องการ การแสวงหาสิ่งซึ่งคิดว่าน่าปรารถนาคือลาภ ยศสรรเสริญสักการะความสุขต่างๆ แต่ความเจริญจริงๆ ต้องเป็นความเจริญของจิตซึ่งมีปัญญาเริ่มเข้าใจธรรมที่กำลังปรากฏตามความเป็นจริง จะกล่าวก็ได้ว่าความเจริญคือปัญญาความรู้ถูกความเห็นถูก เพราะว่าถ้าไม่มีความรู้ถูกความเห็นถูก อะไรเจริญ? ความไม่รู้เจริญใช่ไหม? นี่ก็เป็นสิ่งธรรมดาที่น่าคิด แต่บางคนก็ไม่ได้คิด ถ้าไม่มีความเห็นถูกความเข้าใจถูกเพิ่มขึ้นเจริญขึ้น อะไรจะเจริญ? ก็ต้องเป็นความไม่รู้ซึ่งไม่รู้นั่นแหละก็เจริญยิ่งขึ้น

ด้วยเหตุนี้แต่ละคำในพระพุทธศาสนาควรที่จะได้เข้าใจจริงๆ ไม่ประมาท ไม่เผิน ไม่ข้ามไปคิดว่าจะไปรู้คำอื่นเพราะว่าคำนี้เข้าใจแล้ว เป็นสิ่งที่ไม่ถูกต้อง เพราะความลึกซึ้งของสิ่งที่พระผู้มีพระภาคทรงตรัสรู้ ไม่ใช่เป็นสิ่งที่จะรู้ได้โดยง่าย แม้พระองค์เองเมื่อครั้งเป็นพระโพธิสัตว์ก็ได้ทรงบำเพ็ญพระบารมี (คุณความดีที่จะทำให้ถึงฝั่งของการดับกิเลส) ทุกประการเพื่อที่จะรู้ความจริงที่กำลังปรากฏในขณะนี้ แสดงว่าความจริงในขณะนี้รู้ยากหรือรู้ง่าย? เป็นสิ่งที่ลึกซึ้งมากซึ่งก็ควรที่จะได้ฟังตลอดชีวิต เพราะเหตุว่าฟังเพื่อเข้าใจสิ่งที่มีจริง เพื่อรู้ว่าอะไรดีอะไรชั่ว เพื่อที่จะละความไม่รู้ เพื่อความรู้และความเจริญในคุณธรรมความดีจะได้เพิ่มยิ่งขึ้น

กราบเท้าบูชาคุณ ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง

อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... เก็บไว้ในหทัย

ขออนุโมทนาครับ

กราบอนุโมทนาค่ะ