สวัสดีครับ ผมขอเรียนถามว่าผมเข้าใจถูกไหมครับ

1. ผมเคย รู้สึกเหมือนมีมดมาเกาะคอ ก็เลยจะปัดมดให้พ้นไป ไม่ได้จะฆ่า แต่ก็รู้ว่า มือเราหนา มีน้ำหนัก ถ้าปัดไป มดอาจตายได้ แต่ไม่ได้ประสงค์จะให้มดตาย เพราะต้องการไล่มดเท่านั้น แต่มดก็ตายไป อย่างนี้ เรียกว่า ไม่มีเจตนาฆ่าใช่ไหมครับ

2. ขณะเดิน เท้าก็ก้าวไปๆ ปรากฏ สายตาเหลือบมามองต่ำพอดี เจอมด แต่เท้ากำลังจะเหยียบพื้นแล้ว และก็เหยียบไป เพราะเมื่อขณะคิดว่า เห้ย กำลังจะโดนมด จะหยุดไม่ให้โดน ปรากฏไม่ทันแล้ว โดนมดตาย เพราะการก้าวนั้น มาจากจิตขณะก่อนหน้าที่จะเดินก้าวไป ในอีกขณะหนึ่ง สายตาเห็นว่าเท้าจะโดนมด จิตคิดจะไม่ให้โดนมด แต่การกระทำที่จะหยุดไม่ทัน ก็อีกขณะหนึ่งใช่ไหมครับ อย่างนี้ ถือ ว่าไม่มีเจตนาฆ่า ใช่ไหมครับ

ขอเชิญสนทนาครับ ขออนุโมทนาในกุศลของทุกๆ ท่านครับ

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น
สำคัญที่เจตนา เมื่อไม่ได้มีเจตนาฆ่าสัตว์ ก็ไม่เป็นปาณาติบาต ไม่ได้เป็นการล่วงศีลแต่อย่างใด
ที่จะเป็นปาณาติบาต (ฆ่าสัตว์) หรือไม่นั้น พิจารณาจากองค์ประกอบ ดังนี้

[เล่มที่ 75] พระอภิธรรมปิฎก ธรรมสังคณี เล่ม ๑ ภาค ๑ - หน้าที่ ๒๘๗

องค์ของปาณาติบาตนั้น มี ๕ อย่าง คือ

๑. ปาโณ สัตว์มีชีวิต

๒. ปาณสัญญชิตา รู้ว่าสัตว์มีชีวิต

๓. วธกจิตตัง มีจิตคิดฆ่า

๔. อุปักกโม มีความพยายาม

๕. เตนมรณัง สัตว์ตายด้วยความพยายามนั้น

...ยินดีในความดีของทุกๆ ท่านครับ...

กราบขอบพระคุณครับ ขออนุโมทนาครับ ยินดีในกุศลของทุกๆ ท่านครับ

ขออนุโมทนาครับ

สาธุค่ะ