ได้ฟังมาว่า ผู้ที่เป็นพระโสดาบัน จะไม่มีความตระหนี่ ขอเรียนถามว่าถ้ามีคนมา ขอในสิ่งที่ท่านมีอยู่ แต่ท่านจำเป็นจะต้องใช้ ท่านจะให้ไหม และถ้าท่านไม่มีสิ่งที่ เขาขอ ท่านจะขวนขวายหามาให้เขาไหม ถ้าท่านสามารถหามาได้ มีบ้างไหมที่ท่าน จะปฏิเสธคำขอของผู้อื่น

พระโสดาบันท่านไม่มีความตระหนี่แล้วก็จริง แต่ท่านยังมีโลภะความติดข้องใน วัตถุสิ่งของอยู่ การปฏิเสธการขอที่ไม่สมควรหรือไม่มีเหตุผล ไม่ใช่ว่าจะเป็นความ ตระหนี่ เช่น การที่พระภิกษุไม่ให้ภิกษุที่ไม่ดีเป็นคนทุศีล มาอยู่ในวัด เพราะจะทำให้ กระทำความเสื่อมเสียแก่สงฆ์อย่างนี้ไม่ใช่ความตระหนี่

ที่ว่าท่านยังมีโลภะความติดข้องในวัตถุสิ่งของอยู่ หมายความว่าท่านยังติดข้องใน ของที่เป็นของท่านอยู่ คืออะไรคะ

"ของ" ในที่นี้ ถ้ากล่าวโดยปรมัตถ์ หมายถึง สี เสียง กลิ่น รส โผฏฐัพพะ เป็นต้น

ขออนุโมทนาครับ