คงไม่ลืมนะค่ะว่า พระพุทธศาสนา พระไตรปิฎก อรรถกถา นี้ไม่ใช่สำหรับอ่าน แต่สำหรับศึกษาด้วยความละเอียดรอบคอบ ที่จะเข้าใจในอรรถ เพราะว่า พระผู้มีพระภาคเจ้า ทรงแสดงพระธรรมที่ทรงตรัสรู้ จะเป็นสิ่งที่รู้ง่าย หรือรู้ยาก แม้ว่าสิ่งนี้จะมี ถ้าไม่ได้ฟังธรรมเลยเราจะคิดได้ไหมว่าขณะนี้ไม่มีสัตว์ บุคคล ตัวตน แต่มีธรรมฃึ่งปรากฎเมื่อเกิดขึ้นแต่ละทางด้วย สับสนกันไม่ได้เลย เวลาที่ได้ยินได้ฟังจะอ่านเองก็ต้องไตร่ตรองคือ ศึกษาให้เข้าใจสิ่งที่เราอ่านนี้ว่าสอดคล้องตามความเป็นจริงหรือเปล่า

การศึกษาธรรมไม่ต้องห่วงที่จะต้องการรู้เยอะๆ รู้มากๆ ในเรื่องราวของธรรม หรือเพียงชื่อของธรรม ขอเพียงแต่รู้น้อยๆ แต่สามารถเข้าถึงอรรถและเข้าใจสภาพธรรมที่ปรากฏในขณะนี้ตามความเป็นจริง เป็นปกติในชีวิตประจำวัน ไม่มีการจดจ้อง เฝ้ามองทางหนึ่งทางใดเลย เพราะสภาพธรรมนั้นดับหมดแล้วรวดเร็วมาก จึงเป็นเรื่องของความเข้าใจเท่านั้นจริงๆ ซึ่งภาษาบาลีเรียกว่าปัญญา ไม่มีการทำอะไรเลยทั้งสิ้นจริงๆ ความเข้าใจ ความเห็นถูกมีหลายระดับ จึงต้องฟังให้เข้าใจ สะสมไปจนกว่าจะถึงระดับ ที่เป็นเหตุเป็นปัจจัยให้สติสัมปชัญญะเกิดระลึกรู้สภาพธรรม จึงจะค่อยๆ ละความเป็นตัวตนได้ครับ ไม่ต้องรีบร้อน อยากรู้เร็วๆ (โลภะกำลังทำหน้าที่) เพราะนี่คือโลภะซึ่งเป็นเครื่องกั้นความเห็นถูก ขอให้คิดถึงอุปมาเหมือนการจับด้ามมีดกว่าจะสึกนานแค่ไหน ซึ่งไม่เห็นการสึกได้เลย เพื่อเข้าใจแนวทางในการศึกษาธรรม ที่ถูกต้องยิ่งๆ ขึ้น ครับ

ขออนุโมทนาค่ะ

ขออนุโมทนาครับ