เมื่อนึกถึงความตาย ทำให้คิดนำคำบรรยายของ อาจารย์สุจินต์บริหารวนเขตต์ มาเขียนเตือนใจไว้ดังนี้

"การตายพรากทุกสิ่งจากชาตินี้ไปหมดสิ้น ไม่มีอะไรเหลือเป็นของบุคคลนี้อีกต่อไป แม้แต่ความทรงจำ ชาตินี้เกิดมาแล้ว จำได้ไหมว่า ชาติก่อนเป็นใคร อยู่ที่ไหน ทำอะไร หมดความเป็นบุคคลในชาติก่อนสิ้นเชิงฉันใด แม้ชาตินี้จะได้สร้างบุญ ทำกรรมใดมาแล้ว จะมีมานะในชาติ ตระกูลยศศักดิ์ใดๆ ก็ตาม ก็จะต้องหมดสิ้น ไม่มีเยื่อใยในชาตินี้ ภพนี้เหลืออยู่อีกเลย ฉันนั้น

การตายพรากจากทุกสิ่งโดยสิ้นเชิง ทั้งความคิด ความจำ ความยึดถือใดๆ ทั้งสิ้นที่เคยเกาะเกี่ยวผูกไว้ตั้งแต่เกิดจนเดี๋ยวนี้นั้น ก็จะผูกพันยึดถือว่าเป็นตัวเราอีกต่อไปไม่ได้

อนุโมทนาครับ

ความตายไม่เหมือนความฝันหรือครับ (ฝันแล้วไม่ตื่นนะครับ)

เราต้องพรากจากกันเป็นธรรมดา ไม่ว่าเป็นหรือตายและจิตทุกขณะ ควรที่จะ...........

ขณะที่ตายไม่คิด ไม่ได้ฝัน เป็นผลของกรรม แต่ขณะที่ฝัน คิด นึก เพราะกุศล หรืออกุศล

ขออนุโมทนาครับ