จิตอกุศลเกิดระหว่างการเจริญสมาธิ ยิ่งคิดยิ่งกลัวว่าจะมีบาป ยิ่งไม่อยากยอมรับความคิด พอยิ่งห้ามก็ยิ่งคิด ยิ่งพยายามละก็ยิ่งคิด เพราะคิดจนทุกมากจิตก็เผลอโกรธเคืองท่าน ควรจัดการจิตอย่างไร

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

ก่อนอื่นที่สุด ก็ควรตั้งต้นด้วยความเข้าใจจากการฟังพระธรรม ศึกษาพระธรรมไปตามลำดับ ไม่ควรตั้งต้นด้วยการไปทำอะไรด้วยความไม่รู้หรือด้วยความเป็นตัวตน มีความจดจ้องต้องการ เพราะทั้งหมดนั้น เป็นไปกับด้วยความไม่รู้ เมื่อตั้งต้นด้วยความไม่รู้แล้ว ผลก็คือ สะสมความไม่รู้ให้มีมากขึ้น พระธรรมที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดงไว้ดีแล้วเท่านั้นที่จะเป็นเครื่องป้องกันความเข้าใจผิดความเห็นผิด เมื่อได้ศึกษาให้เข้าใจอย่างถูกต้อง ซึ่งจะต้องเป็นผู้ที่ละเอียด ไม่ประมาทในพระธรรมแต่ละคำ แม้แต่คำว่าสมาธิ ก็ละเอียดลึกซึ้งอย่างยิ่ง ซึ่งถ้าได้ศึกษาแล้วจะเข้าใจว่า สมาธิมีทั้งมิจฉาสมาธิ (ความตั้งมั่นที่ผิด) และสัมมาสมาธิ (ความตั้งมั่นที่ถูก)

ถ้ามีความเข้าใจอย่างถูกต้องแล้ว ที่จะปฏิบัติผิด ก็ย่อมเป็นไปไม่ได้ เพราะได้เข้าใจอย่างถูกต้องแล้วนั่นเอง จึงสำคัญอยู่ที่การค่อยๆ เข้าใจไปทีละเล็กทีละน้อย จากการฟังพระธรรม ศึกษาพระธรรม เป็นปกติในชีวิตประจำวัน ปัญญาเป็นพืชที่โตช้าซึ่งจะต้องอาศัยความอดทน ความเพียรที่จะฟัง ที่จะศึกษาต่อไป เพราะผู้ที่เป็นสาวกต้องได้ฟังพระธรรมที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดง ไม่ฟังพระธรรมแล้ว ไม่มีทางที่ปัญญาจะเจริญขึ้นได้เลย
ดังนั้น แทนที่จะไปนั่งสมาธิแล้วเกิดความคิดที่ไม่ดีหรือฟุ้งซ่านต่างๆ นานา (ขณะที่นั่งสมาธิก็ผิดแล้ว เป็นอกุศลแล้ว เป็นมิจฉาสมาธิ) ก็กลับมาตั้งต้นที่การฟังพระธรรมศึกษาพระธรรมอบรมเจริญปัญญาซึ่งเป็นหนทางที่ถูกต้อง เป็นที่พึ่งได้โดยตลอด และถ้าหากเกิดอกุศลจิตคิดไม่ดีต่อพระรัตนตรัย ก็สามารถขอขมาคือขอโทษได้เสมอ ว่า "กรรมอันน่าติเตียนอันใดที่ข้าพเจ้าได้ล่วงเกินแล้วต่อพระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระธรรม และพระอริยสงฆ์ ขอพระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระธรรมและพระอริยสงฆ์ ได้โปรดอดโทษนั้นให้แก่ข้าพเจ้า เพื่อข้าพเจ้าจักได้สำรวมระวังในกาลต่อไป" ครับ

... ยินดีในกุศลของคุณกล้าและทุกๆ ท่านด้วยครับ ...

ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาครับ