คำว่า รู้ได้ทางใจ ภาษาทางธรรมะ หมายถึง รู้ทางทวารอื่นไม่ได้ คือ ตาเห็นไม่ได้ ทางทวาร หู จมูก ลิ้น กาย รู้ไม่ได้ เช่น ธาตุน้ำ ปสาทรูป สุขุมรูป และนามธรรมทั้งหลาย รู้ได้ทางใจ คือ ต้องอาศัยวิถีจิตทางมโนทวาร จึงจะรู้ได้