* ปริยัติ (รอบรู้) คือความเข้าใจพระธรรม ในขั้นการฟัง การไตร่ตรอง อย่างถูกต้องตรงตามสภาพธรรม แม้ว่าจะยังไม่ได้รู้ตรงลักษณะสภาพธรรมที่กำลังปรากฏตามความเป็นจริงก็ตาม

* การที่ความเข้าใจในขั้นปริยัติจะมั่นคงจริงๆ นั้น ต้องมีความเข้าใจในการฟังและไตร่ตรองในพระธรรมแต่ละคำ อย่างละเอียด ตรงตามความเป็นจริง จนเป็นความรอบรู้ในความเป็นธรรม ที่ไม่ใช่เรา จริงๆ

* ปฏิบัติ หรือปฏิปัตติ (ถึงเฉพาะ) คือสติและปัญญาที่ถึงเฉพาะ คือระลึกรู้ตรงลักษณะสภาพธรรมที่กำลังปรากฏตามปกติ ตามความเป็นจริงในขณะนี้ โดยไม่ใช่ขั้นคิดนึกถึงความเป็นธรรม

* ถ้ายังไม่มั่นคงในขั้นปริยัติ ก็จะถึงปฏิปัตติไม่ได้เลย เพราะยังไม่มีเหตุที่สมควรแก่ผล ซึ่งจะไปเร่ง ไปทำอะไร ด้วยความอยากให้ถึง ก็ไม่ได้เลย แต่ต้องเป็นการปรุงแต่งสะสมไปของความเข้าใจในขั้นฟังและไตร่ตรองในความเป็นธรรมต่อไป จนกว่าจะมั่นคง

โดย อ.อรรณพ หอมจันทร์

อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... คติธรรม

ขออนุโมทนาครับ

กราบยินดีในกุศลจิตค่ะ