จากการสนทนาธรรมที่มูลนิธิฯ เมื่อวันอาทิตย์ที่ 15 ก.พ. 52

1 วัน ก่อนการไปอินเดียของท่านอาจารย์สุจินต์และคณะผู้ร่วมเดินทาง

ได้มีสหายธรรมท่านหนึ่ง สอบถามเรื่องการเก็บพระเครื่อง วัตถุมงคล

และหนังสือที่เคยเข้าใจว่าเป็นคู่มือเผยแพร่ธรรมะที่ถูกต้อง

ว่าควรทำอย่างไรดี

จะเอาสิ่งเหล่านั้นไปให้ผู้อื่นก็เกรงเป็นการนำเอาความเห็นผิดไปให้กับผู้รับ

จะทิ้งหรือเผาทำลาย ก็ไม่แน่ใจว่าควรทำมั้ย

หรือจะเก็บไว้อย่างมิดชิดไม่ให้ใครเห็นดี

และได้มีผู้ร่วมสนทนาในเรื่องนี้อีก 2-3 ท่าน

(อินดี้ก็ด้วย... (ก่อนนี้) มีหนังสือดังว่า ทั้งที่ได้รับแจกมาและหาซื้ออ่านเอง...เพียบ)

* * *

อาจารย์วิทยากรสองท่าน ได้ตอบคำถามพอสรุปความได้ว่า

เรามักคิดว่า...ไม่เชื่อก็อย่าลบหลู่ จึงไม่กล้าทิ้งวัตถุเหล่านั้น

หรือไม่ก็เพราะหวังผล หวังว่าจะได้รับอะไรที่วาดหวังไว้จากวัตถุดังกล่าว

หรือกลัวว่า ถ้าทิ้งหรือทำลายไป อาจได้รับอันตรายจาก...สิ่งที่คิดว่าเป็นมงคล !?

ความจริงแล้วก็คือ การถือมงคลตื่นข่าวนั่นเอง

อาจารย์วิทยากรท่านบอกว่า เมื่อก่อน ท่านเองก็เคยมีและได้ทิ้งของเหล่านั้นไปแล้ว

กระดาษที่มีเนื้อหาเป็นมิจฉาทิฏฐิ ที่เอามาผสมผเสไปกับพระพุทธพจน์เหล่านั้น

ท่านก็ทั้งทิ้งไปบ้าง ชั่งกิโลขายบ้าง

* * *

อีกอย่าง หากไม่ติดว่าเป็นหนังสือ ความจริงก็เป็นเพียงแค่กระดาษ แค่วัตถุ

ทั้งปัจจุบันนี้ก็มีพระไตรปิฎกภาษาไทยพร้อมอรรถกถาแปลให้อ้างอิงศึกษาแล้ว

จะมามัวเสียดายวัตถุที่เป็นการกล่าวผิดเหล่านั้นหรือ จะเก็บไว้ทำไม

คุณ shumporn.t ซึ่งมาจากเชียงใหม่ได้สรุปคำตอบของอาจารย์วิทยากรได้ชัดเจนว่า

เป็นการสะกิดเตือนอีกครั้งว่า เกรงใจอกุศล (อีกแล้ว)

นั่งฟังอยู่ด้วยจึงสะดุ้งและได้คิดเหมือนกันว่า

ที่ถูกที่ควรแล้ว ความเกรงใจ มีความหมายอย่างไร

ควรเกรงใจหรือไม่ควรเกรงใจในอะไร

อ้างอิงจาก พจนานุกรมไทย ISBN 974-245-491-4

เกรง [เกรง] ก.,ว. ขลาด ไม่กล้า ขาม กลัว หวั่นใจ ไม่กล้าทำผิด

เกรงใจ ก.,ว. ไม่อยากให้ลำบากหรือรำคาญใจ, ไม่กล้ารบกวน, เห็นใจ

* * หมายเหตุ ก. - กริยา ว. - วิเศษณ์

* * * * *

บ่อยครั้ง ทั้งเรื่องเล็กเรื่องใหญ่ ...นึกคิดพิจารณาดีๆ แล้ว อินดี้มักที่จะ

ไม่อยากให้ อกุศล (กิเลสของตน) ลำบากหรือรำคาญใจ (เดี๋ยวไม่สนุก)

ไม่กล้ารบกวน อกุศล (กิเลสของตน...อีกนั่นแหละ...กลัวจะโกรธ)

เห็นใจ อกุศล (ด้วยกิเลสโลภะของตน...อีกแล้ว คิดเอาเองว่า ไม่เป็นไรมั้ง)

...โอ้โห

พลั้งเผลอเกรงใจอกุศลบ่อยมากๆ ทีเดียว

ต้องขอบพระคุณสหายธรรมที่ถามคำถามนี้ขึ้นมา

กราบขอบพระคุณอาจารย์วิทยากรทั้งสองท่านและคุณ shumporn.t

กราบอนุโมทนาทุกท่านจริงๆ

ต่อไปคงต้องสังเกตและพิจารณาให้ถี่ถ้วนว่า...เวลาที่เกรงใจ

จริงๆ แล้วขณะนั้น

เป็นการเกรงใจอกุศล

หรือ

เกรงกลัวบาปอกุศล...จึงเกรงใจ จึงทำหรือไม่ทำสิ่งหนึ่งสิ่งใดลงไป กันแน่

ขออนุโมทนาค่ะ

สาธุ

สหายธรรมบางท่าน เข้าเว็บบ่อยๆ แต่นานๆ จึงไปสนทนาที่มูลนิธิ

สหายธรรมบางท่าน ไปสนทนาธรรมที่มูลนิธิบ่อยๆ แต่นานๆ จึงเข้าเว็บ

สหายธรรมหลายท่าน ทั้ง ไปสนทนาธรรมที่มูลนิธิและเข้าเว็บ บ่อยๆ

การนำกระทู้ในเว็บไปเป็นหัวข้อในการสนทนาธรรมที่มูลนิธิ ก็ดี

การนำเนื้อหาที่สนทนากันที่มูลนิธิมาโพสท์ในเว็บ ก็ดี

ล้วนทำให้สหายธรรมจำนวนมากได้รับประโยชน์ เพราะ

ทำให้ได้ฟังสิ่งที่ยังไม่ได้ ฟัง/อ่าน หรือ ทบทวนสิ่งที่ได้ ฟัง/อ่าน

ในอีกรูปแบบหนึ่ง ทำให้ เข้าใจมากขึ้น และสะดวกแก่การจดจำ

ขออนุโมทนาครับ

เกรงใจความดี คนดี สัตบุรุษ

อย่าเกรงใจสิ่งไม่ดี อสัตบุรุษ

โดยเฉพาะอย่าเกรงใจหนทางที่ผิด

แต่ว่าทุกอย่างเป็นธรรมและเป็นอนัตตา

ความเห็นที่ถูกต้องมีความสำคัญที่สุดครับ

ผมเองก็มีอยู่แบบไม่ธรรมดาเหมือนกันทั้งหนังสือ พระเครื่อง พระบูชา

เมื่อได้พบธรรมะที่ถูกต้องจากท่านอาจารย์แล้ว

ข้อสังเกตที่ทราบได้อย่างหนึ่งคือ

หากว่าไม่เคยมีการสะสมในการฟังพระธรรมที่ถูกต้องมาในอดีต

ขอเน้นด้วยนะครับว่า พระธรรมที่ถูกต้อง

ก็จะทำให้หลงไปกับความเห็นผิดได้มากขึ้นๆ จนยากแก่การไถ่ถอน

เป็นอันตรายอย่างมากครับ

ดังนั้นเมื่อได้พบพระธรรมที่ถูกต้องแล้ว จึงไม่ควรเป็นผู้ประมาท

จากการฟังและพิจารณาพระธรรมที่ได้ยินได้ฟังนั้น

บ่อยๆ เนืองๆ ครับ

ขออนุโมทนาครับ

สุภาษิตว่า "ความเกรงใจเป็นสมบัติของผู้ดี"ผู้ดีที่เข้าใจกัน คือ มีความประพฤติทางกาย วาจา ดี สวยงามไม่กระด้าง ไม่เบียดเบียนประโยชน์ของผู้อื่นแต่บางขณะ ถ้าความเกรงใจนั้น...เป็นด้วยอำนาจของอกุศลจิตจะกล่าวว่าขณะนั้นเป็นผู้ดี...ก็คงจะไม่ได้ เพราะจิตใจเศร้าหมอง แปดเปื้อนมลทินขณะใดที่เกิดความไม่สบายใจ...แม้เพียงเล็กน้อยขณะนั้นก็เป็นผู้ไม่ดีเสียแล้ว แม้ว่าจะมีหรือไม่มีความเกรงใจก็ตามปกติ วันหนึ่งๆ ปุถุชนเป็นผู้ไม่ดีด้วยอกุศล มากกว่าที่จะ เป็นผู้ดีด้วยกุศลอกุศลที่เกิดนั้นเกรงใจอกุศล แต่ไม่เคยไม่เกรงใจกุศลเลยในขณะที่ กุศลเกรงใจกุศล และก็ไม่เกรงใจอกุศลเช่นกันเมื่อยังมีกุศล / อกุศล ก็ต้องมีความเกรงใจกันบ้าง...เป็นธรรมดาแต่จะรู้ว่าเป็นธรรมะ ไม่ใช่เรา หรือไม่...เท่านั้นเอง...ขออนุโมทนาครับ...

ขออนุโมทนาทุกท่านค่ะ

...

ปกติ วันหนึ่งๆ ปุถุชนเป็นผู้ไม่ดีด้วยอกุศล มากกว่าที่จะ เป็นผู้ดีด้วยกุศลอกุศลที่เกิดนั้นเกรงใจอกุศล แต่ไม่เคยไม่เกรงใจกุศลเลยในขณะที่ กุศลเกรงใจกุศล และก็ไม่เกรงใจอกุศลเช่นกันเมื่อยังมี กุศล / อกุศล ก็ต้องมีความเกรงใจกันบ้าง...เป็นธรรมดาแต่จะรู้ว่าเป็นธรรมะ ไม่ใช่เรา หรือไม่...เท่านั้นเอง...ขออนุโมทนาครับ...

ความเกรงใจเป็นสมบัติของผู้ดี

(ผู้ดี ด้วยความประพฤติดีทั้งทางกาย วาจา ใจ ที่เป็นไปเพื่อการขัดเกลากิเลสอกุศล)

Yes! โดนใจ

ขออนุโมทนาค่ะ

ทิ้งได้เมื่อไร ก็จะรู้สึกเบาสบายเมื่อนั้น (เกรงใจ หรือยังกลัวอยู่ลึกๆ ??)

ความเห็นผิดนี้หนักหนาสาหัสนัก สังสารวัฏฏ์หาเงื่อนต้น เงื่อนปลายไม่พบเลย

เกรงใจ (อกุศล) แสดงให้เห็นว่ายังไม่อาจหาญ (ในธรรม)

ขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกท่านครับ

ที่บ้าน ก็ได้มีหนังสือธรรมะที่ผิดๆ ส่งมาอยู่หลายครั้ง และไม่กล้าเผา ด้วยกลัว

อำนาจชั่วร้ายบางอย่างจะมาเล่นงานเหมือนแต่ก่อน แต่ก็ดีกว่าไปอยู่ในมือคนที่

แยกแยะไม่ออก ว่าอะไรถูกอะไรผิด

แต่ก็เป็นจริงดั่งที่ว่าไว้ กว่าจะสละความเป็นเราได้ สังสารวัฏฏ์นี้ ยาวไกลยิ่งนัก