ผู้ที่ปฏิบัติธรรม และมีเป้าหมายเพื่อหวังมรรคผล เราต้องเสียสละได้ทุกอย่างใช่หรือไม่

ตามตัวอย่างของพระมหาโพธิสัตว์และผู้บำเพ็ญบารมีเพื่อเป็นพระสาวก ท่านสละได้ทุกสิ่งทุกอย่าง แม้ชีวิตท่านก็สละได้ ดังนั้นผู้ที่หวังคุณธรรมเบื้องสูง คือ การบรรลุมรรคผลถ้าตราบใดยังติดอยู่ในของเล็กๆ น้อยๆ ย่อมถึงคุณธรรมขั้นสูงไม่ได้ และที่สำคัญคือการเสียสละนั้นต้องประกอบด้วยปัญญา ถ้าขาดปัญญาแล้วการกระทำนั้นๆ อาจจะไม่ถูกต้องก็ได้

ขออนุโมทนาครับ

ถูกต้องค่ะ การสละกิเลส ความติดข้องความสบายให้คนอื่นก่อน ถ้าอาหารมีรสอร่อยมีน้อย เราก็สามารถสละให้คนอื่นได้ แม้แต่ขึ้นรถเมล์ เราสละที่นั่งให้เด็ก คนชราได้ หรือยอมเสียสละอวัยวะเพื่อช่วยชีวิตคน เช่น บริจาคเลือด ฯลฯ หรือให้ความรู้แนะนำธรรมะ ถึงจะเหนื่อยหน่อย แต่เพื่อให้คนอื่นเข้าใจธรรมะค่ะ เป็นการสละกิเลสที่ประกอบด้วยปัญญาเป็นบารมีค่ะ

ขอนอบน้อมแด่พระรัตนตรัย

ผู้ที่เริ่มศึกษาพระธรรม ต้องเริ่มจากฟังให้เข้าใจ เมื่อเริ่มจากการฟัง เมื่อเข้าใจทีละเล็กละน้อย ก็สละความไม่รู้ ด้วยความเห็นถูกขึ้นว่า ธรรมคืออะไร และไม่มีเราปฏิบัติ มีแต่ธรรมทำหน้าที่ปฏิบัติ เมื่อเข้าใจดังนี้ ก็สละความอยาก สละความหวังแม้ในการบรรลุมรรคผล เพราะความหวังไม่ใช่เหตุให้บรรลุ แต่ปัญญาที่สะสมทีละเล็กละน้อยต่างหากเป็นเหตุให้ถึงการบรรลุ ดังนั้นจึงเป็นที่เข้าใจว่า การสละนั้น หมายถึงการสละกิเลส แต่เป็นไปตามลำดับ สละกิเลสคือ ความยึดถือว่าเป็นสัตว์ บุคคลตัวตนก่อน แต่ถ้าไม่มีปัญญาก็สละไม่ได้ เพราะปัญญาคือสภาพธรรมที่ทำหน้าที่สละกิเลส การสละกิเลสจึงเป็นไปทีละเล็กละน้อย เป็นลำดับ ตามปัญญาที่เกิดขึ้นทีละเล็กละน้อยนั่นเอง สละทุกอย่างได้โดยเฉพาะกิเลส เมื่อมีปัญญา มีความเห็นถูก สละความเป็นเรา ในสภาพธรรมที่มีในขณะนี้เอง ขออนุโมทนา ขออุทิศกุศลให้สรรพสัตว์

การเสียสละนั้นถ้าเป็นการสละกิเลสที่มีอยู่ในตนเอง ซึ่งประกอบด้วยปัญญาก็เป็นกุศลค่อยๆ ขัดเกลากิเลสไปที่ละน้อย แต่ถ้าเสียสละโดยไม่ประกอบด้วยปัญญาถึงแม้จะเป็นกุศลมรรค ผล นิพานก็ไม่อาจบรรลุได้ เราจึงควรศึกษาพระธรรมให้เข้าใจโดยเฉพาะตัวอย่างของพระมหาโพธิสัตว์และผู้บำเพ็ญบารมีเพื่อเป็นสาวก อย่างที่คุณ Study แนะนำค่ะ โดยเฉพาะศึกษาความสำคัญของบารมีทั้ง ๑๐ ซึ่งพระมหาโพธิสัตว์ได้บำเพ็ญมาแล้วเราควรศึกษาให้เข้าใจและปฎิบัติตามได้

ขออนุโมทนาค่ะ

การเสียสละบางครั้งก็ทำยากเหมือนกัน เพราะในความเป็นตัวตนของเราเอง ซึ่งก็ต้องอาศัยการฟังธรรมมากๆ และการพิจารณาเหตุปัจจัยต่างๆ ที่มากระทบในชีวิตประจำวัน ทำให้เราได้เรียนรู้และฝึกใจตนเองอย่างมาก เพื่อให้เราอยู่กับสิ่งที่มากระทบต่างๆ โดยที่จิตใจไม่หวั่นไหว

ยินดีในกุศลจิตครับ