พระสุตตันตปิฎก มัชฌิมนิกาย มูลปัณณาสก์ เล่ม ๑ ภาค ๓ - หน้าที่ 350

.... ก็โดยอารมณ์พระนิพพานที่ชื่อว่าสูญ ก็เพราะสูญจากราคะเป็นต้น. ชื่อว่า ไม่มีเครื่องหมาย เพราะไม่มีเครื่องหมายแห่งราคะเป็นต้น เพราะไม่มีที่ตั้งแห่งราคะ เป็นต้น จึงชื่อว่าไม่มีที่ตั้ง. ผัสสะในผลสมา-บัติที่ทำพระนิพพานซึ่งเป็นของสูญให้เกิดเป็นอารมณ์ ชื่อว่า เป็นของสูญ.แม้ในอนิมิตตผลสมาบัติและอัปปณิหิตผลสมาบัติ ก็ทำนองอย่างเดียวกันนี้เหมือนกัน. ยังมีถ้อยคำที่จะต้องเพิ่มเติมอย่างอื่นอีก คือ แม้วิปัสสนาท่านก็เรียกว่า สุญญตา อนิมิตตา อัปปณิหิตา ในข้อเหล่านี้ภิกษุใดกำหนดสังขารโดยความไม่เที่ยง เห็นโดยความไม่เที่ยงแล้ว ย่อมออกโดยความไม่เที่ยง.วิปัสสนาที่พาไปถึงการออกของภิกษุนั้น ย่อมชื่อว่า อนิมิตตาวิปัสสนา.

ผัสสะในผลสมาบัติที่ทำนิพพานซึ่งเป็นของสูญให้เกิดเป็นอารมณ์ ชื่อว่า เป็นของสูญ.

ขอความกรุณาท่านอาจารย์วิทยากรช่วยอธิบายข้อความข้างต้นดัวยค่ะ ผัสสเจตสิก

เกิดกับจิตทั้ง ๘๙ ประเภท เหตุใดผัสสะในผลสมาบัติ ชื่อว่า เป็นของสูญ ค่ะ

ขอขอบพระคุณค่ะ