คนทุกคนล้วนผ่านเรื่องราวมานับไม่ถ้วน บางคนต่างพบเจอเรื่องราวมากมาย บ้างก็อยากจะจดจำไว้ แต่บางเรื่องก็อยากที่จะลืมมันไป แต่ทำอย่างไรเราถึงจะลืมได้ในเรื่องที่อยากจะลืม เพราะคิดทีไรก็เกิดความไม่สบายใจ อาลัยอาวรณ์เรื่องราวที่ผ่านมาเหล่านั้น เพราะว่าเรายึดติดกับเรื่องราวเหล่านั้นใช่หรือไม่ที่อยากจะลืมซะให้ได้ เพราะยังไงเรื่องที่ผ่านมาก็ไม่อาจกลับมาเหมือนเดิมได้ ยึดติดกับคนใช่หรือไม่ที่อยากจะให้เขากลับมาเหมือนดั่งเดิม แต่ในความเป็นจริงเรื่องราวจะกลับไปเหมือนดั่งเดิมไม่ได้อยู่ดี เพราะต่างคนก็มีคนที่เราได้พบเจอ ได้รู้จัก และในที่สุดจากคนแปลกหน้าก็กลายมาเป็นคนสนิท แต่ถึงแม้คนที่ได้พบจะได้เป็นคนสนิท เราก็ยังคงไม่อาจลืมเรื่องราวในอดีตเหล่านั้นได้ ทำอย่างไร

พระพุทธองค์แสดงว่า ธรรมทั้งปวงเป็นอนัตตา บังคับบัญชาไม่ได้ เมื่อมีเหตุปัจจัยย่อมเกิดขึ้น เมื่อจิตเห็น, จิตได้ยิน, จิตได้กลิ่น เป็นต้น สัญญาเจตสิกทำกิจจำในสิ่งต่างๆ เหล่านั้น จะไม่ให้จำก็ไม่ได้ ควรอบรมปัญญาเพื่อรู้ตามเป็นจริงว่าทุกๆ ขณะในชีวิต เป็นเพียงธรรมอย่างหนึ่งที่เกิดขึ้นไม่ใช่เรา พระอริยสาวกทั้งหลายที่ท่านละกิเลสหมดแล้ว เมื่อท่านคิดถึงเรื่องเก่าๆ ท่านไม่เดือดร้อนใจ เพราะท่านรู้ว่าเป็นเพียงธรรมอย่างหนึ่งที่เกิดขึ้นทำกิจเท่านั้น

"จงเป็นผู้มีปกติเจริญสติปัฏฐาน"

ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

อบรมปัญญาให้เข้าใจความจริง จะเป็นประโยชน์ทั้งชาตินี้ และชาติต่อๆ ไป กุศลที่ทำได้เสมอๆ คือ การฟังพระธรรมที่พระอรหันตสัมมาสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดง มีคุณค่ามหาศาลสำหรับชีวิตที่ต้องเดินทางต่อไป อีกแสนไกล และกันดาร

ขอเชิญศึกษาพระธรรม...

รวมลิงก์เมนูต่างๆ ในเว็บไซต์

พระไตรปิฎก

ฟังธรรม

วีดีโอ

ซีดี

หนังสือ

กระดานสนทนา