หทเย นิเธตพฺพยุตฺตกํ
(ข้อความที่ควรเก็บไว้ในหทัย)
[๖๑๘]

เคยเห็นอกุศลของตนเองบ้างไหม?

สิ่งหนึ่งซึ่งสังคมแก้ไม่ได้ ก็คือสังคมพยายามแก้คนอื่นโดยที่ไม่แก้ตัวเอง เช่นเดียวกันที่จะได้ยินได้ฟังบ่อยๆ ก็คือว่าปัญหาของชีวิต ปัญหาของบ้านเมือง ปัญหาของโลก ปัญหาอะไรก็ตาม ปัญหาเศรษฐกิจ ปัญหาสังคม มีทางเดียวที่จะแก้ได้คือพระพุทธศาสนา คำนี้คงจะได้ยินกันบ่อยมากจากคนที่อยู่ในวงการศาสนาหรือแม้คนที่ไม่ได้อยู่วงการศาสนาแต่เป็นชาวพุทธ แต่ถ้าถามว่าแล้วจะศึกษาไหม? พยายามให้คนอื่นศึกษา มีความจำเป็นมาก มีประโยชน์มาก ต้องศึกษา แต่ถ้าถามว่าแล้วคนที่พูดศึกษาหรือเปล่า? ถ้าคนที่พูดไม่ได้ศึกษาจะไม่มีประโยชน์เลย เพราะเหตุว่าต้องการให้คนอื่นศึกษาเหมือนกับต้องการแก้คนอื่นให้ดีอย่างนั้นดีอย่างนี้ แต่ว่าตัวเองเคยเห็นอกุศลของตัวเองไหม? ถ้ายังไม่เห็นอกุศลของตัวเอง ไม่มีทางที่กุศลจะเจริญขึ้น แต่ถ้าได้ฟังพระธรรมมากๆ โดยเฉพาะส่วนละเอียด น่ากลัวอกุศลเหลือเกินเพราะว่ามีอกุศลหลายระดับขั้น อกุศลอย่างหยาบเป็นเหตุให้เกิดกายทุจริต วจีทุจริต ทางกายมีการประหัตประหาร มีการเบียดเบียนยึดถือทรัพย์ที่เป็นของคนอื่นที่คนอื่นไม่ได้ให้

ทางวาจาก็มีกิเลสขั้นหยาบที่ทำให้พูดสิ่งที่ไม่จริง คำพูดที่น่าฟังกับคำพูดที่ไม่น่าฟังเกิดจากจิตที่ต่างกัน คำพูดหยาบต้องเกิดจากอกุศลจิตที่มีกำลังมาก แล้วก็เปลี่ยนมาเป็นคำพูดที่แสดงถึงความสำคัญตน ก็ยังเป็นอกุศลที่มีกำลัง ตรงกันข้ามกับความอ่อนโยนของจิตใจ หรือความมีเมตตามีความเป็นเพื่อน มีความหวังดีจริงๆ นี่เป็นเรื่องธรรมทั้งหมดซึ่งถ้าศึกษาแล้ว เราจะสนใจที่จะรู้จักตัวเอง แล้วก็รู้ว่าอกุศลมีมากแค่ไหน เห็นโทษเห็นภัยของอกุศล แล้วก็ขัดเกลา นี่คือประโยชน์ของพระธรรม

แต่ถ้าไม่มีการพูดเรื่องธรรมเหล่านี้เลย ไม่ให้เกิดปัญญาจริงๆ แล้ว ไม่มีอะไรที่จะทำกิจของปัญญาได้ โลภะก็ต้องทำกิจของโลภะ มานะก็ต้องทำกิจของมานะ โทสะก็ต้องทำหน้าที่ของโทสะ เพราะว่าปัญญาไม่เกิด ต่อเมื่อใดปัญญาเกิดเมื่อนั้นเหมือนแสงสว่าง ที่จะทำให้เราค่อยๆ เห็นทุกอย่างตามความเป็นจริง และก็จะรู้พระคุณของพระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าที่ทรงแสดงพระธรรมถึง ๔๕ พรรษา สำหรับพวกเราสมัยนี้

กราบเท้าบูชาคุณ ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง

อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... เก็บไว้ในหทัย

ขออนุโมทนาครับ