[เล่มที่ 71] พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อปทาน เล่ม ๘ ภาค ๒ - หน้า 801

เถราปทาน

คันโธทกวรรคที่ ๓๔

ผุสสิตกัมมิยเถราปทานที่ ๕ (๓๓๕)

ว่าด้วยผลแห่งการตักน้ำในบึงถวาย

อ่านหัวข้ออื่นๆ ... [เล่มที่ 71]

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อปทาน เล่ม ๘ ภาค ๒ - หน้า 801

ผุสสิตกัมมิยเถราปทานที่ ๕ (๓๓๕)

ว่าด้วยผลแห่งการตักน้ำในบึงถวาย

[๓๓๗] ในกาลนั้น พระสัมพุทธเจ้าพระนามว่า วิปัสสี เชษฐ- บุรุษของโลก ประเสริฐกว่านระ พร้อมด้วยพระขีณาสพ ทั้งหลาย ประทับอยู่ ณ สังฆาราม.

พระพุทธเจ้าพระนามว่า วิปัสสี ผู้เป็นนายกของโลก

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อปทาน เล่ม ๘ ภาค ๒ - หน้า 802

พระองค์เสด็จออกจากประตูอาราม พร้อมด้วยพระขีณาสพ ๘ แสน.

เรานุ่งหนังสัตว์ และห่มผ้าเปลือกไม้กรอง ตักเอาน้ำ ในบึงแล้ว เข้าไปเฝ้าพระสัมพุทธเจ้า.

ยังจิตของตนให้เลื่อมใส เกิดโสมนัส ประนมกรอัญชลี ตักเอาน้ำในบึงไปประพรมพระพุทธเจ้า.

ด้วยกรรมนั้น พระสัมพุทธเจ้าพระนามว่า ปทุมุตตะ ผู้อุดม ทรงสรรเสริญกรรมของเราแล้ว ได้เสด็จไปตามพระประสงค์.

เราได้บูชาพระชินเจ้าด้วยน้ำอันกำหนดว่า ๕,๐๐๐ หยด เราได้เสวยเทวรัชสมบัติเพราะน้ำ ๒,๕๐๐ หยด.

ได้เป็นพระเจ้าจักรพรรดิเพราะน้ำ ๒,๕๐๐ หยด เราได้ บรรลุอรหัตด้วยกรรมที่เหลือ.

เมื่อใด เราเป็นท้าวเทวราช เมื่อใด เราได้เป็นอธิบดีของ มนุษย์ ชื่อว่า ผุสสิตะ นั้นแลเป็นชื่อของเรา.

เมื่อเราเป็นเทวดาหรือแม้เป็นมนุษย์ เมล็ดฝนย่อมตก โดยรอบข้างละวา.

เราถอนภพทั้งหลายขึ้นได้แล้ว เผากิเลสทั้งหลายเสียแล้ว เป็นผู้มีอาสวะทั้งปวงสิ้นแล้ว นี้เป็นผลแห่งหยาดน้ำฝน.

น้ำฝนของเรามีกลิ่นเสมือนกลิ่นจันทน์ กลิ่นย่อมฟุ้งไป เหมือนอย่างนั้น กลิ่นหอมซ่านออกจากสรีระของเรา ฟุ้งไป ๒๕๐ ชั่วธนู.

พระสุตตันตปิฎก ขุททกนิกาย อปทาน เล่ม ๘ ภาค ๒ - หน้า 803

ชนทั้งหลายสูดกลิ่นหอมอบอวลอันประกอบด้วยบุญกรรม แล้ว ย่อมรู้ทันทีว่า พระเจ้าผุสสะเสด็จมา ณ ที่นี้.

กิ่งไม้ ใบไม้ ท่อนไม้ และแม้หญ้า ทุกชนิด (ดังจะ) รู้ความดำริของเรา ย่อมสำเร็จเป็นกลิ่นหอมทันที.

ในกัปที่แสนแต่กัปนี้ เราได้บูชาด้วยไม้จันทน์ ด้วยการ บูชานั้น เราไม่รู้จักทุคติเลย นี้เป็นผลแห่งการบูชาด้วย หยาดน้ำ.

คุณวิเศษเหล่านี้ คือ ปฏิสัมภิทา ๔ วิโมกข์ และ อภิญญา ๖ เราทำให้แจ้งชัดแล้ว คำสอนของพระพุทธเจ้า เราได้ทำเสร็จแล้ว ดังนี้.

ทราบว่า ท่านพระผัสสิตกัมมิยเถระได้กล่าวคาถานี้ ด้วยประการ ฉะนี้แล.

จบผุสสิตกัมมิยเถราปทาน