หทเย นิเธตพฺพยุตฺตกํ
(ข้อความที่ควรเก็บไว้ในหทัย)
[๑๕๓]

อดทนที่จะรู้ความจริง

ทุกวัน อยู่ไป โดยที่ว่าถ้าไม่เข้าใจธรรมที่ปรากฏ ก็ยังมีความเข้าใจผิดๆ เหมือนเดิม แต่การที่จะเข้าใจถูก ไม่ง่าย เพราะเหตุว่า ลึกซึ้งอย่างยิ่ง ยาก ที่ชาวโลกซึ่งเคยไม่รู้และติดข้องจะได้เข้าใจถูกต้องจนถึงการที่จะไม่ให้สภาพธรรมที่เป็นสิ่งที่เป็นโทษ นั้น เกิดอีกได้เลย เพราะฉะนั้น ประมาทแต่ละคำของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าไม่ได้เลย แม้พระองค์ตรัสแล้ว รู้หรือเปล่า? ก็ไม่รู้ ตรัสอีก รู้หรือเปล่า? ๔๕ พรรษา เพราะฉะนั้น ที่มาฟังที่ รู้หรือยัง? ก็ยังยากที่จะค่อยๆ น้อมใจไป เพราะว่าวันหนึ่งๆ เต็มไปด้วยชีวิตเดิม ไม่รู้อย่างเดิม ต้องการอย่างเดิม ไม่เห็นว่าสิ่งที่กำลังปรากฏเดี๋ยวนี้ หาใช่เราไม่ แล้วเป็นอะไร? เห็นไหม? ยากไหมที่จะรู้ว่าเมื่อไม่ใช่เราแล้วเป็นอะไร ถ้าไม่ใช่เรา เกิดแล้วมีแล้ว แล้วก็ดับไป ไม่กลับมาอีกเลย จะเห็นโทษไหม? ยังเป็นเราอยู่ตราบใดก็ไม่เห็นโทษตราบนั้น เพราะฉะนั้น การที่จะเข้าใจความจริง ต้องอดทนที่จะรู้ว่าคำที่ได้ฟังแต่ละคำ มีค่า ในสังสารวัฏฏ์ มากแค่ไหน จากการที่ไม่เคยเข้าใจถูกเลย พระธรรมที่ถูกปิดบังไว้ก็เริ่มเปิดธรรม (สิ่งที่มีจริง) ที่มีอยู่ ให้รู้ว่าพระธรรมที่พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดง ตรัสถึงสิ่งที่กำลังมีจริงเดี๋ยวนี้ จนกว่าจะเห็นโทษจริงๆ เพราะฉะนั้น คำของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรงแสดง ทุกคำ เป็นวาจาสัจจะ จริง ที่ไม่มีใครสามารถที่จะเปลี่ยนได้ เพราะฉะนั้น ถ้าเราไม่ฟัง เราก็มีความเห็นผิดอย่างเดิม เพราะฉะนั้น ความจริง ถึงแม้ว่าเดี๋ยวนี้ปรากฏ ไม่รู้ ฟังแล้วก็เริ่มรู้ว่าคำสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้าให้เข้าใจสิ่งที่กำลังมี แสดงให้เห็นว่า ไม่เข้าใจ มากแค่ไหน เพราะสิ่งที่กำลังมีปรากฏตลอดเวลา แต่ไม่รู้ แต่คำของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ให้เข้าใจแต่ละสิ่งซึ่งมีจริงๆ ว่า สิ่งใดก็ตามที่ปรากฏ สิ่งนั้นเกิดโดยเหตุปัจจัย ไม่มีใครที่สามารถจะไปทำให้เกิดได้ เพราะทั้งหมดเป็นธรรม ต้องเริ่มเข้าใจทีละคำอย่างมั่นคง ทั้งหมดเป็นธรรม คำนี้ก็แสดงอยู่แล้วว่า ไม่มีเรา

กราบเท้าบูชาคุณ ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง

อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... เก็บไว้ในหทัย

ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาครับ