ขอนอบน้อมแด่พระผู้มีพระภาคอรหันตสัมมาสัมพุทธเจ้าพระองค์นั้น

ข้อความบางตอนจาก

อรณวิภังคสูตร ความรู้ตัดสินความสุข ๓๒๕

[๖๖๐] ก็ข้อที่เรากล่าวดังนี้ว่า

ไม่พึงกล่าววาทะลับหลัง ไม่พึงกล่าวคำล่วงเกินต่อหน้า

นั่น เราอาศัยอะไรกล่าวแล้ว. ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย

ในประการแรกนั้น

พึงรู้วาทะลับหลังใด ไม่เป็นจริง ไม่แท้ ไม่ประกอบด้วยประโยชน์

ไม่พึงกล่าววาทะลับหลังนั้นเป็นอันขาด

แม้รู้วาทะลับหลังใดจริงแท้แต่ไม่ประกอบด้วยประโยชน์

ก็พึงสำเหนียกเพื่อจะไม่กล่าววาทะลับหลังนั้น

และรู้วาทะลับหลังใด จริง แท้ ประกอบด้วยประโยชน์ ในเรื่องนั้น

พึงเป็นผู้รู้จักกาล เพื่อจะกล่าววาทะลับหลังนั้น .

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย ในประการหลังนั้น

พึงรู้คำล่วงเกินต่อหน้าใด ไม่เป็นจริง ไม่แท้ ไม่ประกอบด้วยประโยชน์

ไม่พึงกล่าวคำล่วงเกินต่อหน้านั้นเป็นอันขาด

แม้รู้คำล่วงเกินต่อหน้าใด จริง แท้แต่ไม่ประกอบด้วยประโยชน์

ก็พึงสำเหนียกเพื่อจะไม่กล่าวคำล่วงเกินต่อหน้านั้น

และรู้คำล่วงเกินต่อหน้าใด จริง แท้ ประกอบด้วยประโยชน์ ในเรื่องนั้น

พึงเป็นผู้รู้จักกาลเพื่อจะกล่าวคำล่วงเกินต่อหน้านั้น

ข้อที่กล่าวดังนี้ว่า

ไม่พึงกล่าววาทะลับหลัง ไม่พึงกล่าวคำล่วงเกินต่อหน้า นั่น

เราอาศัยเนื้อความนี้ กล่าวแล้ว.

ขออนุโมทนาค่ะ

ขออนุโมทนา

ขอบคุณ และขออนุโมทนาครับ

เป็นคำสอนที่ส่องให้เห็นได้ว่า ในแต่ละวันวาทะที่กล่าวออกไป ไม่คอยจะเป็นประโยชน์

จริงๆ เลยครับ ไม่ว่าจะต่อหน้าหรือลับหลัง

ขอบพระคุณและขออนุโมทนาคุณหมอ และทุกๆ ท่านครับ

ขอบพระคุณและขออนุโมทนาคุณผู้ร่วมเดินทาง และทุกๆ ท่านครับ

ข้อสังเกตของคุณผู้ร่วมเดินทาง น่ายกย่องมากครับ

ขอบคุณ และขออนุโมทนาครับ

ขอบคุณ และขออนุโมทนาครับ

กราบขอบพระคุณและขออนุโมทนาในกุศลจิตของทุกท่านค่ะ