ชีวิตเป็นของน้อย จงอย่าประมาทว่า เราเลือกทำอะไรก็ได้ เมื่อกุศลเจริญ เป็นเหตุให้ทำความดี เช่น การฟังธรรม แต่ในแต่ละวันของชีวิต ล้วนเป็นไปเนื่องด้วยอกุศล สนองความต้องการ (โลภะ) แม้ในอาหารที่เลือก เสื้อผ้าที่ใส่ ล้วนเกิดจากความติดข้อง กระทำมาจนเป็นนิสัย เป็นความคุ้นเคย จนมองไม่ออกว่าเป็นอกุศล เราบังคับให้ความเจ็บป่วย ชรา มรณะ ไม่เป็นไปไม่ได้ เราไม่สามารถกำหนดให้มีอายุไปอีก ๘๐ ปี เช่นเดียวกับเราไม่สามารถทราบว่าหมดกรรมนี้แล้ว เราจะไปที่ใด ทุกอย่างล้วนเกิดจากเหตุปัจจัย ทุกชีวิตล้วนมีกรรมเป็นของตนๆ

อนุโมทนา

ขออนุโมทนาค่ะ

ขออนุโมทนาครับ