หทเย นิเธตพฺพยุตฺตกํ
(ข้อความที่ควรเก็บไว้ในหทัย)
[๒๗๓]

กิจอื่นใดก็ไม่เท่ากิจเข้าใจพระธรรม

ไม่มีใครรู้เลย ใครจะหายไป (ตาย) พรุ่งนี้ ก็เป็นไปได้ ถึงจุดหมายปลายทางที่เดินอยู่ทุกวัน คือ ถ้าเดินไปทางอกุศล ก็ถึงที่ที่เป็นอบายภูมิ แต่ถ้าเดินไปในทางกุศล ก็ถึงที่ที่ปลอดภัย และถ้าเดินในหนทางที่จะทำให้รู้แจ้งสภาพธรรม ก็จะพ้นจากภัยทั้งหมดได้

ตลอดชีวิต กิจอื่นที่สำคัญไม่เท่ากับกิจที่เข้าใจพระธรรม กำลังทำกิจที่ควรทำหรือเปล่าขณะนี้? แน่นอน ทีละเล็กทีละน้อย ไม่ใช่กิจอื่น แต่กิจที่จะเข้าใจสิ่งที่มีจริงๆ ที่กำลังปรากฏ ถ้าไม่ใช่กิจที่ควรทำคือเข้าใจธรรม ทำกิจอะไรทราบไหม? โลภะทำกิจของโลภะ เจตสิกแต่ละหนึ่งก็ทำกิจของเจตสิกนั้นๆ ก็แสดงให้เห็นว่า ไม่มีเรา แต่ขณะนี้กำลังมีธรรมที่ทำกิจของธรรมนั้นๆ มีสิ่งที่มีจริง กำลังทำหน้าที่นั้น ผัสสเจตสิกก็กำลังกระทบกับสิ่งที่ปรากฏและจิตเกิดขึ้นรู้สิ่งนั้นทุกขณะเลยทำหน้าที่แล้วใช่ไหม หน้าที่ของผัสสะ ถ้าเป็นโลภะก็ทำกิจติดข้อง ถ้าเป็นอโลภะ ก็ไม่ติดข้อง เพราะฉะนั้น ไม่มีใครที่จะทำอะไร แต่ทำทุกขณะ แต่ไม่ใช่เราทำ ทำจริงๆ แต่กิจนั้นเป็นกิจที่ควรทำหรือเปล่า ถ้าทำด้วยโลภะหรือว่าทำด้วยโทสะ ทำด้วยโมหะ? เพราะฉะนั้น ให้ทราบว่าทุกขณะกำลังทำกิจ แต่ไม่ใช่เราทำ แต่เป็นสิ่งที่มีจริงแต่ละหนึ่งๆ ซึ่งเมื่อเกิดขึ้นแล้วก็ทำกิจนั้นๆ ของตนๆ

กราบเท้าบูชาคุณ ท่านอาจารย์สุจินต์ บริหารวนเขตต์ ที่เคารพยิ่ง

อ่านหัวข้ออื่นๆ คลิกที่นี่ ... เก็บไว้ในหทัย

กราบขอบพระคุณและขออนุโมทนาในกุศลค่ะ

ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาครับ

ยินดี​ใน​กุศล​จิต​ของ​ ​อ.คำปั่น​ ด้วยค่ะ

ขอบพระคุณ และขออนุโมทนาครับ